Dag 42: De thuiskomst…
Door: pijoth
Blijf op de hoogte en volg pijoth
13 Juni 2010 | Nederland, Lottum
Nadat we donderdag tussen 5 en half 7 in het “Hotel de la Gare” nog wat gedronken hebben en Jo daar nog wat foto’s en de verslagen van woensdag en donderdag op de weblog geplaatst heeft, gaan we nog eerst even wat eten in de stad. We weten echt niet of en wanneer we weer wat te eten zullen krijgen en hebben alvast voor de zekerheid wat proviand ingeslagen voor onderweg. In het restaurantje, dat ons door het hotel is aanbevolen, vinden we de hond in de pot. Het is nog niet open. Pas om half 8 kunnen we terecht. Dat vinden we te krap en dus gaan we naar een andere gelegenheid: een soort kwalitaria. Daar wordt nog een salade en een hamburger verorberd met een ijsje na.
Dan gaat de thuisreis vanuit Hendaye echt beginnen. We wandelen terug naar het hotel en vragen de sleutel van de garage. We gaan er onze fietsen ophalen. De sleutel wordt teruggebracht en we nemen hartelijk afscheid van de bazin van het hotel. Een en al vriendelijkheid ! Erg prettig na al die stugheid in Spanje ! We fietsen weer naar het station en parkeren de fietsen midden in de stationshal. Gelukkig zien we geen andere fietsen. Dat betekent waarschijnlijk voldoende plaats in het fietscompartiment. We moeten even wachten. Twee Spaanse gezinnen met veel kinderen zijn in opperste staat van opwinding. Zij reizen waarschijnlijk ook met ons mee want ze gaan naar Disneyland Parijs. De kinderen zitten al in folders te bladeren en oefenen een beetje het Frans. Grappig ! Rond kwart over negen komt een jongedame met een gigantisch gevaarte de stationshal binnen: een harp ! Ze hoort bij een gezelschap van 3 dames, waarschijnlijk conservatoriumstudenten of zo. Er zijn nog twee meisjes bij met snaarinstrumenten.
Tegen half 10 lopen we met de fiets in de hand naar de slaaptrein en bij de Acceuil melden we ons. Ze kijken niet gek op als ze de fietsen zien, dus het zit wel goed. We zoeken onze couchette op en laden de bagage alvast in onze slaapcoupé. De bedden zijn al gespreid. Achter de deur een klein gangetje met links en rechts drie stapelbedden. We ruimen onze bagage in en plaatsen de fietsen in het ruime fietscompartiment. We worden daarbij gestoord door allerlei mensen die de verkeerde wagon gekozen hebben, in en uitstappen en het is allemaal smal en passen en meten. We sjorren onze fietsen vast aan de wanden en zijn klaar voor vertrek. Maar… jawel hoor: daar horen we een heleboel consternatie. De jufrouw met de harp moet bij ons naar binnen. De harp staat net in het voorportaal van de trein, als de trein vertrekt. De harp wordt vervoerd op een wagentje met wieltjes en het wagentje kan niet door de deur ! Met een heleboel trekken en duwen en het verwijderen van de omslaghoes kan de harp met veel moeite van het wagentje getild worden en past de harp net door de deur naar de slaapvertrekken. Het is de bedoeling dat de harp bij onze fietsen komt te staan, maar dat ding blijft natuurlijk van ze leven niet rechtop staan zonder dat het vastgesjord wordt. De conductrice vraagt ons vriendelijk, of wij bereid zijn om een slaapvertrek (couchette) op te schuiven, want dan kan de harp in de eerste couchette en hoeven ze weer een paar meter minder te slepen met dat muziekinstrument en bovendien staat het ding dan geblokkeerd tussen de twee stapelbedden. Zo gezegd, zo gedaan: wij halen onze bedden af en spreiden onze bedden opnieuw in de tweede couchette. Ook alle bagage moet natuurlijk verplaatst worden naar ons nieuwe slaapvertrek. Intussen gaat het verhaal met de harp verder: wat ze al eerder hadden kunnen bedenken, gebeurt natuurlijk: de harp past weer niet door de deur van het slaapvertrek, dat wij net verlaten hebben…
Theo stelt voor om zijn fiets dan maar te verwijderen uit het fietscompartiment. Zijn fiets wordt in het eerste slaapcompartiment geplaatst en vastgesjord en eindelijk wordt de harp met veel pijn en moeite het fietscompartiment ingeschoven en vastgesjord door Jo. Als Jo die spinnen toch niet bij zich had gehad ! Het dametje is dolgelukkig met de oplossing en houdt niet op ons te bedanken. We zien de bui al hangen voor morgenvroeg… We hebben eigenlijk echt geen tijd om haar dan weer te helpen, want wij moeten dan als een haas naar Gare du Nord…
We kleden ons om en kruipen in ons bed. We hebben geen van allen goed geslapen natuurlijk, hoewel het ook weer niet tegenviel. Vooral Jo heeft redelijk geslapen, maar ja, Jo kan overal slapen: of je nou midden in de stad tijdens een pauze op het gras in een parkje ligt of in een slaaptrein: snurken doet hij overal…. Pierre en Theo hebben met stukjes en beetjes wat geslapen maar niet al te best.
Maar goed: uiteindelijk gaat elke nacht voorbij en Pierre is natuurlijk weer het eerste bij de pinken. Als Theo de deur van de couchette openmaakt, ziet hij meteen waar hij is: het station van Etampes raast voorbij en in die plaats hebben Theo en Loes met de kinderen een keer met autopech een dag bij een Opelgarage doorgebracht. Etampes ligt 20 kilometer voor Parijs, dus we zijn er bijna…
Aankleden, alle bagage inpakken, maar scheren doen we thuis wel weer. We sms-en het thuisfront even en wachten tot we op Station Austerlitz zijn. Daar laden we alle bagage weer op het perron en halen de fietsen weer uit de trein. Tijdens het bepakken van onze fietsen zien we op de achtergrond onze jongedame weer bezig met haar harp. En jawel: daar klinkt haar roep om hulp: “Messieurs, pouvez vous m’aider s.v.p. ?”. We hebben het zelf druk natuurlijk maar Jo steekt weer een helpende hand toe en uiteindelijk valt het toch wel mee. Als de harp op het perrons staat, springen we op onze fiets en fietsen over het perron en worden streng aangehouden door een perronchef, die ons maant te lopen. Hij wijst ons via de juiste uitgang de weg naar Gare du Nord. We verlopen ons nog een keer en als we uiteindelijk buiten staan is het weer zoeken. Theo stelt de TomTom in op zijn fiets en we fietsen vast weg. Als de satellieten gevonden zijn, volgen we de TomTom en zitten al gauw op de goede weg. Ook staat het Gare du Nord prima aangegeven: er staan overal borden. We fietsen door de hectische stad. Onderweg komen we nog een ongeluk tegen, waarbij een auto op de kop ligt en maken we een foto op de Place Charles de Gaulle bij de zuil. Veel bekende plekken en gebouwen zien we niet in Parijs want we fietsen eigenlijk door de buitenring van de stad richting noorden. We komen bij het Gare du Nord aan en maken er foto’s van de buitenkant.
Vervolgens wandelen we het station binnen. In het immense gebouw is het razend druk: de spits is bezig. We hebben weer veel bekijks. Jo informeert naar de vertrektijd en het perron. Nog niet bekend: we kunnen het later lezen op het bord. We scoren een kop café au lait en drinken die met smaak op.
Mensen kijken is altijd leuk natuurlijk maar uiteindelijk staat onze Thalys op het juiste perron. Wij naar onze gereserveerde wagon en daar krijgen we te horen dat de fiets niet mee mag met de Thalys ! Het is “bagage illégal”. Het voorwiel moet eruit en de fiets moet verpakt in een zak. Ons wordt verzocht in de stad een zak te gaan kopen en dan kunnen we terugkomen. Wij laten weten, dat dat ons niet medegedeeld is bij de aankoop van het ticket en protesteren heftig. We worden naar de chef du train gebracht en die mompelt iets van eigen “responsabilité” en “we hadden het kunnen weten”. We houden ons van de domme en beweren bij hoog en bij laag dat we niet goed zijn ingelicht. We worden uiteindelijk geholpen door een aardige conducteur, die ons een aanbod doet: hij zorgt voor zakken, wij halen de voorwielen eruit en hij verzet voor ons de kaartjes naar een TGV later. We gaan vlug accoord. Hij komt terug met de zakken en wij gaan naar het perron, waar de volgende TGV een half uur later vertrekt.
Als de TGV aangekomen is, halen wij de voorwielen eruit. Een heel gedoe natuurlijk ! De voorwielen gaan in de plastic zakken en de fietsen worden op de grond gelegd in een speciale bagagewagon. Waarom de voorwielen eruitmoeten, is ons nog steeds een raadsel ! Of het is gewoon ontmoedigingsbeleid of de regel is ingesteld, omdat de fietsen dan niet kunnen “weglopen”. Op mountainbikes en sportfietsen zitten natuurlijk geen sloten, zoals wij die kennen… Uiteindelijk vragen wij het na: het voorwiel moet eruit omdat de fiets dan in een bagagerek zou moeten passen… Nou, belachelijk natuurlijk, want dan moet je je fiets door een mechanische metaalpers tot een blokje van 1 meter bij 50 cm laten persen…!
Enfin, de fietsen zijn binnen, de bagage is binnen, wij zijn binnen: karren maar ! En hoe ! Het is echt wel een belevenis om eens met de Thalys (TGV) te reizen hoor. Wat een snelheid ! Wat een comfort ! Leuk om mee te maken. We eten een lekkere meegebrachte sandwich met een pakje jus d’orange en in een mum van tijd (bij wijze van spreken) zijn we op station Brussel Midi. Daar begint de zoektocht naar het juiste perron. Het is een zootje op het Brusselse station: er zijn verbouwingswerkzaamheden en allerlei vertrektijden en vertreklocaties zijn gewijzigd. Ze worden om de haverklap omgeroepen. We gaan het goed navragen en inmiddels zijn we al een keer of 5 een lange roltrap opgegaan en afgegaan met ons volbepakte fietsen. Het lukt allemaal ! We hebben wel voor hetere vuren gestaan ! Fiets op de roltrap en in de remmen knijpen tot je boven of beneden bent. Je komt vanzelf boven. We hebben al zoveel bergen overwonnen dat deze “bergjes” er ook nog wel bij kunnen !
Eindelijk staan we op het goede perron en eten er een banaan en een yoghurtje. Daar knap je van op na al die stress. De trein arriveert en in België is alles keurig geregeld wat betreft de fietsen. We zien geen fietsje op de buitenkant van de trein staan en lopen intuïtief naar het einde van de trein. We willen net inladen en daar komt een conducteur aan. We verwachten weer het ergste maar de man blijkt een uiterst vriendelijke Nederlandse conducteur en hij vertelt ons dat we midden in de trein moeten zijn: daar zijn fietsplaatsen en als er mensen zitten moeten we ze maar wegsturen want die plek is gereserveerd voor fietsen. En anders zou hij nog wel even komen. Wij er naar toe en inderdaad: prima plekken voor onze fietsen. De hele boel ingeladen en vastgezet en lekker zitten. We reizen in de drukbezette trein van Brussel naar Mechelen en via Antwerpen naar Roosendaal. Daar laden we weer alles uit, bepakken de fietsen en kopen kaartjes voor de terugreis naar Venlo. Ook kopen we een apart kaartje voor de fietsen wan dat moet in Nederland.
We zoeken een restaurant. Daar eten we een maaltijdsalade met frietjes en gaan terug naar het station.
In de stationshal trakteren we ons nog op een Magnum. Als de trein arriveert, vinden we het fietscompartiment al snel. Alles weer die trein in en we vervolgen onze reis naar Breda waar we moeten overstappen. Fietsen met bagage weer uit de trein en één voor één met liften naar beneden en weer naar boven naar het tegenoverliggende perron. De trein arriveert weer en wij zoeken weer het fietscompartiment op. Daar zit echter een groep mensen zich in te drinken met bier en wijn om in Eindhoven naar het stadion te gaan om daar een WK-voetbalwedstrijd te gaan kijken op groot scherm. Jo vraagt vriendelijk of ze in de trein zelf willen gaan zitten, waar plaats genoeg is, zodat wij onze fietsen op de daarvoor bestemde plekken kunnen vastzetten. Ze weigeren echter op te staan en ondanks het feit dat Jo zich daarover behoorlijk opwindt, weigeren ze op te staan ! We zijn weer in Nederland hoor ! Tjonge jonge ! In Frankrijk en België zul je dat niet meemaken. Enfin, we blijven dan maar bij onze fietsen staan, want ze staan niet vast. Dit gaat zo door tot Eindhoven en als de conducteur langskomt, geeft Jo aan dat hij de kaartjes niet durft te pakken omdat anders de fietsen omvallen. Hij vertelt de conducteur over het gedrag van de groep maar hij doet er niks mee. We hoeven alleen de kaartjes niet te laten zien…
Na Eindhoven zetten we de fietsen vast en maken ons gereed voor de aankomst. We vinden het best wel spannend en opwindend. Na zes weken komt er dan een einde aan onze avontuurlijke tocht ! Wat hebben we veel meegemaakt, wat hebben we veel gezien, wat hebben we leuke en interessante mensen ontmoet, wat hebben we mooie steden en dorpen en landschappen gezien, en wat hebben we kilometers “gevreten”. We zijn eigenlijk best wel moe. De reis was erg vermoeiend en we hebben veel te weinig geslapen…
We gaan onze pijoth-shirts aantrekken en onze pijoth-petjes opzetten. Het shirt van Theo stinkt een uur in de wind omdat de vuile natte was erbij gezeten heeft. Op een gegeven moment is er geen houden meer aan: het wordt uiteindelijk allemaal muf in die plastic zakken in de tassen. Het shirt wordt in de wind gehangen en besprenkeld met deo en daarna is het wel te harden. We passeren Helmond, Deurne en Horst-Sevenum. Daarna komen we aan in Venlo. Onze fans staan al met een spandoek klaar om ons te ontvangen. Geweldig !
We verlaten de trein en worden hartelijk ontvangen door onze dierbaren. Niet iedereen is op het perron. We steken daarom het spoor over en lopen de stationshal binnen, waar alle andere familie bij elkaar staat. Het is een emotioneel treffen: zes weken is toch een lange tijd zeg ! Na alle omhelzingen en kussen en handenschudden komen we wat tot bedaren. Ook Ger (Donners) en zijn gezin is op het station. Ger heeft de reis intensief gevolgd en wil ook bij de aankomst zijn. Leuk !
We gaan met zijn allen met de fiets aan de hand naar Pierre thuis en drinken daar koffie en eten vlaai, waarmee Marij en Eefke ons verwennen. De credencials worden getoond en natuurlijk het Compostelaat en het Finisterre-diploma. De eerste ervaringen worden verteld. Het is erg leuk om op deze manier onze fietstocht te beëindigen. We genieten samen nog even met zijn allen na en rond 9 uur vertrekken we richting huis. Onze fietstocht naar Santiago de Compostela, waar we zo naartoe geleefd hebben, zit erop !
Naschrift:
Dit zijn dan de laatste regels van onze reisverslagen gedurende onze pelgrimstocht naar Santiago de Compostela. Het was een zeer bijzondere reis. We zouden het wellicht zó weer doen, maar ik denk eerlijk gezegd dat het er niet meer van komt ! Het is maar goed dat je niet alles van te voren weet, als je aan zo’n tocht begint, maar dat is met meerdere dingen in het leven zo. De weg naar Santiago is dan ook gelijk het leven: je bent steeds onderweg. We hebben het dan ook vaak gehoord: het gaat om de weg ernaartoe en niet om het einddoel: Santiago…
Ik heb deze reisverslagen met heel veel plezier geschreven en Jo heeft de foto’s met heel veel plezier gemaakt, bewerkt, geselecteerd en gepubliceerd. Het was elke dag weer een hele toer om het op “papier” te zetten en om het verslag en de foto’s op de weblog te plaatsen, maar voor ons was het ook een hele leuke manier, om de dag nog eens te herbeleven. Eigenlijk heb ik de tocht twee keer gemaakt. We zullen het daardoor niet gauw vergeten.
We hopen dat we iedereen er veel plezier mee gedaan hebben en dat jullie een beetje met ons hebben kunnen meereizen; wij hebben er in ieder geval enorm van genoten. En met deze woorden sluiten we onze reisverslagen dan ook definitief af !
De feiten van de dag:
Vertrek vanuit: Hendaye (F)
Aankomst in: Parijs / Brussel / Roosendaal / Venlo (F - B - N)
Afgelegde afstand: terugreis door Frankrijk, België en Nederland
Feitelijke fietstijd: niet meer van toepassing
Gemiddeld per uur: niet meer van toepassing
Totale afstand: 3.065 km. (eindstand)
Totale fietstijd: 210,0 uur (eindstand)
Weer: ’s nachts: rustig, opklaringen, aanvankelijk een bui. Vanaf de ochtend: volop zon, af en toe bewolkt en fris, bij aankomst in Venlo warm en zonnig, 18-27 graden
Pijoth groet u weer vanuit Lottum!
Met een fietselijke groet,
Pijoth
-
13 Juni 2010 - 12:25
Sjaak En May Roelofs:
Geweldig, petje aaf veur ôg prestasie! Weej hebbe genaote van ôg dagelikse verslage en foto's. Geej heb op dees maniër hiël vuël minse met ôg "mei laote reize". Aan de vuële reaksies waas te zeen det geej auk door vuël minse gevolleg woort.
Wat môt ut heerlik zien um weer in ut eige bed te slaope, ôg femilie doënbeej te hebbe, en um die vuël ervaringe met idderein um ôg haer te deile!
Ge zult mekaar in ut begin nog waal misse!
Now iërs good oëtröste en dan weer langzaam truuk nao ut gewoëne laeve.
Groetjes,
Sjaak en May -
13 Juni 2010 - 12:39
José Thielen:
Hallo Theo en broers,
Ook Hay en ik hebben met veel plezier de verslagen altijd gelezen. Hartelijk dank daarvoor. Het zal inderdaad een ongelooflijke fijne ervaring zijn geweest. Zo gezamenlijk met 3 broers. Dat maken de meeste mensen niet mee.
En nu voorzichtig aan weer naar het "normale" leven.... Groetjes!! -
13 Juni 2010 - 13:27
Ine:
Theo en broers,
Welkom thuis, jullie hebben het fantatstisch gedaan. Ik zou het niet na kunnen doen.
Ine en Jac -
13 Juni 2010 - 17:03
Jan Vaan Marèl:
Beste Pierre, Jo en Theo
We hebben met veel plezier jullie tocht naar SdC gevolgd aan de hand van het steeds weer boeiende dagverslag. Daar keken we elke dag naar uit.
Jullie hebben een fantastische prestatie geleverd en dit is ongetwijfeld weer een mijlpaal in jullie leven.
Gefeliciteerd en nu weer langzaam overschakelen op het "gewone" leven.
En Theo, nog een paar weken en dan heb je al weer vakantie!!
Fijn dat je vandaag alweer van de partij was al ging het natuurlijk nog wel wat langzaam, maar dat zij je vergeven.
Groet,
Marèl en Jan -
13 Juni 2010 - 17:43
Wil.:
Hoi broertjesFijn dat jullie weer goed thuis zijn gekomen.
Ik zal nu iedere dag jullie reiverslag missen. ,ik vond het iedere dag spannend om te lezen.Geweldig wat jullie samen hebben hebben gedaan,petje af.
Groetjes je zus Wil. -
13 Juni 2010 - 19:05
Wilma Van Ginkel:
Heren,
Welkom thuis.
Proficiat met jullie prachtige prestatie en bedankt voor alle mooie foto's en reisverslagen. Het was alsof we er een beetje bj waren. -
13 Juni 2010 - 19:48
Bert:
Daaaaaaag Theeeeeeeeeej,
ik heb genaote van al ow verslage.Det ge nao elke zwaore daag nog zoe letterlik kunt vertelle waor ge gewest ziet en wat ge het meigemak is in mien oege eg un kwaliteit.De VT van "als ut lupt dan lupt 't"is ongeveer,"ut is geloepe zoals ut is geloepe".Maaaar geej hebt neet geloepe maar gefietst,un pracht prestasie.En ge zit,unne Venlose kent ok nog un bitje Lottums dialect. -
15 Juni 2010 - 13:32
Annemiek Custers:
Ook op deze manier: welkom thuis!
Fantastisch gedaan!
Ben echt trots op jullie. -
23 Juni 2010 - 17:26
Villaprimerose:
Bravo aux 3 mousquetaires.. -
23 Juni 2010 - 17:29
Villaprimerose:
Hi PIJOTH
Can you send me your email adress
Regard
Charles
cdesguy@gmail.com
www.villaprimerose.com -
01 Juli 2010 - 20:06
Liesbeth En Frans:
beste pierre, jo en theo
leuk het verslag te lezen van jullie reis.
ook wij haalden de eindstreep en de diplomas, maar op een wat later tijdstip... 19 juni in santiago. het was echt leuk jullie ontmoet te hebben op het eerste stuk
liesbeth en frans bedaux -
04 Juli 2010 - 10:13
Quirine:
Beste Broers,
Jullie zijn al weer thuis van een mooie tocht!
Ik wil nog gaan en zoek informatie. Mijn plan is om naar mijn vader te fietsen die in de buurt van Tarbes( Mielan) woont. Zouden jullie mij op weg willen/kunnen helpen?
Mijn twee voornaamste vragen:
Hoe hebben jullie de route uitgezet?
Hoe hebben jullie de terugreis geregeld?
Alvast bedankt voor te nemen moeite.
Met vriendelijke groet,
Quirine
qanderegg@hotmail.com -
04 Augustus 2012 - 11:47
Willemien Van Gardingen:
Dag Jo en familie,
Wat een leuk reisverslag en een hele prestatie.
Het is wel alweer een tijd geleden, maar ik ben nu pas in de gelegenheid geweest om jullie verslag te lezen. Goed dat ik het bewaard heb. Jo na de Floriade neem ik contact met je op. Momenteel nog te druk met rondleidingen, erg leuk om te doen, afwisselend en onspannend.
Een hartelijke groet van Willemien en Frans
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley