Dag 38: De laatste etappe! Eindstand: 3.065 kilome

Maandag 7 juni.
In Mazaricos worden we 's morgens weer om 7 uur door de wekker tot de orde geroepen: opstaan! De hond van de buren heeft ons ook vannacht niet helemaal met rust gelaten: “Ik drej daat biês daalijk de nek um!”, aldus Theo. Maar goed, we gaan weer terug naar Santiago vandaag, dus we zullen er de komende nacht geen last meer van hebben...

Wassen, aankleden, inpakken. Da's de volgorde. We sjouwen de hele boel naar beneden en zetten daar alles in de hal. Pierre en Theo halen de fietsen en we bepakken onze fietsen. Het is redelijk fris. De zon wil er nog niet echt doorkomen. We hebben op de TV gezien, dat het weer de komende week langzaam minder wordt. Er wordt gesproken van regen. Die TV is voor de Spanjaarden trouwens onontbeerlijk. In elk restaurant, in elke bar, in elk café hangt een knoepert van een flatscreen en die staat altijd op volume standje 30. Ongelooflijk! En dan ratelen die Spanjaarden daar zelf keihard doorheen. Je wordt er werkelijk soms hoorndol van! Zo ook nu weer, we gaan ontbijten en de TV staat weer te spektakelen! We krijgen een veel mager ontbijtje dan gisteren, ieder twee sneetjes geroosterd brood, jam en koffie met jus d'orange. Dat is echt niet genoeg om een hele dag op te fietsen! De Duitsers, die ook in het hotel verblijven, krijgen een hele schaal met geroosterd brood. Dat vinden we discriminatie dus we vragen brood erbij. En jawel, we krijgen een hele schaal brood erbij. Ook yoghurt vragen we erbij want dat hadden we gisteren ook en een tweede kop koffie! We worden verwend. De jonge eigenaar van het hotel is echt heel vriendelijk. Hij spreekt Engels en is heel galant. We laten ons het ontbijt goed smaken.

Jo rekent af en we vertrekken nadat we de heer des huizes een hand gegeven hebben. Het was echt een mooi verblijf hier, goed verzorgd. We fietsen de weg terug die we afgelopen zaterdag heen gefietst hebben. We herinneren ons nog wel, dat dat toen erg lang klimmen was. Vanuit Mazaricos gaat het dus terug naar Pino do Val en Serre de Outes. Dat we hier zaterdag zó lang geklommen hebben, is voorstelbaar: kilometers lang gaan we met een rotvaart naar beneden. We geloven bijna niet dat we zaterdag dat hele eind naar boven gefietst zijn! In Serre de Outes steken we de Rio Tambre over over de prachtige brug, die we op de heenweg al op de foto hebben gezet.

We hebben gisteren eigenlijk een belangrijk feit vergeten te vermelden. Door de indrukwekkende gebeurtenissen in Cabo Fisterra, hebben we isteren in het verslag niet gemeld, dat we de 3.000 kilometergrens zijn gepasseerd! We hebben er geen foto van want we mikken op het einde...
Enfin, na de brug slaan we linksaf. We hebben ervoor gekozen om niet de route van zaterdag te fietsen, want die gaat helemaal onderdoor naar Santiago. We nemen de wat grotere weg, de AC 543, een gele weg. We hebben het weer geweten, deze weg ging eerst 8,5 kilometer flink omhoog met een percentage tot 8%. Ploeteren en trappen dus maar weer, met het verstand op nul en de blik op oneinding en... een volle fiets! Via Urdilde en Os Anxeles gaat het naar Bertamirans. Gelukkig blijft het even redelijk vlak en gaan we zelfs een aantal kilometers afdalen. Maar vanuit Bertamiráns gaat het weer even steil omhoog. We komen in Santiago aan en Jo wil nog graag een foto maken van ht bord – einde – “Santiago”. Hij heeft pech, want we zien nergens een bord. We zien zelf helemaal geen bord. Typisch Spanje, nergens een bord te bekennen van ”Centro“ of wat dan ook. Ergerlijk is dat! Omdat er wel een bord rechtdoor staat naar de volgende stad, slaan we maar gauw rechtsaf naar het Hospital, het ziekenhuis. We zijn dan in ieder geval in Santiago. Na een korte vernijnige klim, waarbij de auto's ons bijna van de weg af toeteren en rijden, zijn we boven en fietsen ineens door de buitenwijken. We vinden een bekende weg en staan ineens voor een bar, waar we zondag gezeten hebben. Daar fietsen we de binnenstad in en zien een bord met “Officino de Turismo”. Dat ligt bij “ons hotel” in de buurt. We hebben daar zaterdag de 2 komende nachten geboekt. Dus Jo loopt binnen bij de Boss en wordt gelijk herkend. We krijgen de sleutel en halen de bagage van de fietsen. Die gaat naar boven en de fietsen parkeren we deze keer in de hal. Dat gedoe met de fietsen in de kelder daar hebben we geen zin meer in. Ze kunnen gemakkelijk in de hal staan.

Nu we opnieuw aangekomen zijn in Santiago de Compostella is ook bekend hoeveel kilometer we in totaal gefietst hebben. De kilometerteller geeft een eindstand aan van 3.065 kilometer. En we hebben daarvoor precies 210 uur op onze “krent” gezeten... en dat hebben we geweten ook!

In de kamer is het weer lekker douchen, en we besluiten onze spullen nog wat te wassen. Met name de fietsshirts ruiken niet meer fris en zijn aan een wasbeurt toe. Andere spullen moeten ook even door het water (met shampo) want ze ruiken muf, omdat ze al die tijd in plastic verpakt onder in de tas gezeten hebben. Binnen de kortste keren hangt de hele kamer vol met kleding. Theo gaat het verslag maken. Inmiddels is het buiten begonnen met motregenen. We zijn net op tijd binnen... De weersvoorspellingen voor de komende dagen zijn niet goed: kou en regen.

De kamer voelt voor ons heel vertrouwd. Vanavond en morgen zijn we nog in Santiago. Pierre zet koffie met onze dompelaar, die toch enkele keren goed van pas is gekomen en Jo haalt in een winkel melk en cola. De Nescafé smaakt voortreffelijk, zeker met een stukje chocolade erbij.

Na wat gerust te hebben, gaan we de stad in. We wandelen langs diverse winkeltjes en oriënteren ons al een beetje op de mogelijke souveniers die we daags erna willen gaan kopen. Daarna gaan we wat te eten, maar niet nadat we uitbundig getoost én gedronken hebben op het afronden van de fietsdagen. 3.065 kilometer; wat een afstand en dan te bedenken dat ongeveer de helft, 1.500 km., minstens klimmen moeten zijn geweest, 4, 6, 8, soms wel 10 tot 12%. Want wij weten het intussen heel zeker: er is maar één land plat dat wij kennen en dat is Nederland. De gedenkwaardige momenten worden op foto vastgelegd en Theo legt zijn benen te rusten. We drinken nog de nodige biertjes die overgaan in sangria, koffie en rode wijn. Daarna gaan we tevreden naar bned met de wetenschap dat we voorlopig geen klim meer tegenkomen...

De feiten van de dag:

Afgelegde afstand: 59 km.
Feitelijke fietstijd: 4 uur en 14 min.
Gemiddeld per uur: 13,9 km./uur
Totale afstand Santiago: 2.837 km.
Totale afstand inclusief Fisterra: 3.065 km. (EINDSTAND)
Totale fietstijd: 210,0 uur
Weer: hele dag droog en zwaar bewolkt, af en toe een streepje zon,
16-21 graden, een lichte bries (geen last van)

Pijoth ustedes saludos de Santiago de Compostela! Wellicht a manana!

Met een fietselijke groet,

Pijoth