Dag 3: Klimmen en nog eens klimmen....

Maandag 3 mei 2010. Rond 7 uur loopt weer de wekker af en de heerlijke belgische biertjes van de dag ervoor breken ons nu even op. Met veel gesteun en gekreun komen we in Stoumont uit onze stapelbedden. Keigoede bedden maar ..... stijf en stram van de inspanningen van de vorige dag. Ja Ja, Miek deze keer hebben de bedden het wel gehouden...
Komt Jo met zijn vraag: "Waat zullen we vandaag es goan doan ?" Antwoord van Theo: "Fietsen !".

Nadat alle gedroogde spullen van gisteren weer ingepakt zijn ( Wat een werk zeg !), slepen we alle tassen weer de trappen af. De fietsen worden weer volgepakt en aansluitend schuiven we aan bij een heerlijk ontbijt. Gisteren hebben we onderweg al diverse malen een echtpaar ontmoet. Henk en Jeanette. Ook zij zijn op weg naar Santiago de Compostela. Jeanette fietst de eerste weken met haar man mee,maar Henk zal in zijn eentje de reis afmaken. We hebben ons gisteren al enkele malen gesproken onderweg. Nu zitten ze bij ons aan de ontbijttafel. We wisselen ervaringen uit en het is erg gezellig. Bij het vertrek blijkt Henk een probleem te hebben met de fiets van Jeanette: het achterwiel heeft speling. Ze aullen een fietsenmaker moeten opzoeken.

Nadat de fietsen startklaar zijn en we het ontbijt gehad hebben, begint het ineens te regenen. Dezelfde riedel van de dag ervoor: regenbroeken aan, regenschoenen aan, regenjas aan: flink balen. Met goede moed vertrokken. Een heerlijke afdaling maar het begint te stortregenen ! Dat belooft voor vandaag.... Na de (best wel) gevaarlijke afdaling vervolgen we onze tocht langs de Lienne, een lieflijk riviertje. Langs het water fietsen is heerlijk: alles blijft ongeveer vlak. Prettig fietsen en het schiet dan ook goed op: in een mum van tijd hebben we 20 kilometer op de teller. We bereiken Lierneux. We treffen Henk en Jeanette weer: pech voor hen want de fietsenmaker is 's maandags gesloten. Theo en Pierre doen inkopen in de plaatselijke supermarkt: bananen, broodjes, kaas, ham, druiven en vruchtenyoghurtjes. Jo maakt aantekeningen in het dagboek. Na de middag begint de regen wat te minderen en dan wordt het gelukkig droog. We moeten flink aasn de bak: de klimmetjes zijn gemeen en steil en lang. Juiëval, Ottré, Langlire en toen Montleban. Lekker koffie gedronken met een croque Monsieur erebij. Heerlijk. We vervolgen onze weg naar Cherain, Cetturu, Boeur en Bourcy. Klimmen, klimmen en nog eens klimmen. Het houdt maar niet op ! En koud, koud en nog eens koud.... We transpireren van het vele klimmen. Onze regenjassen worden van binnen nat en daarmee ook onze shirts en hemden. Bij een afdaling is de wind snerpend koud waardoor we zitten te rillen op de fiets. Gelukkig vlijft het wel droog. In Michamps genieten we in een bushokje van de gekochte broodjes, ham, kaas en yoghurt. Vol goede moed vervolgen we onze prachtige tocht door het schitterende Ardennenlandschap. De weg is soms bar en boos slecht, vol gasten. Uitkijken dus ! Maar soms ook mooie weeggetjes en fietspaden. In een klein dorpje wordt Jo nagezeten door een hond, zo's kleine keffer. Flink geschreeuwd en geschopt. Uiteindelijk verdwijnt het beest pas als Pierre een heel boos gezicht op zet. Theo heeft nergens iets van gemerkt want hij fietst meestal voorop en hij had het hondenflkuitje in zijn zak..... Slim hè... Eindelkijk komen we in Bastogne aan: moe maar voldaan. Het blijkt niet makkelijk om een onderdag te vionden in deze beroemde stad. Het VVV-kantoor sluit net 10 minuten voor we daar arriveren. De Belgische Miep achter de receptie verdomt het om nog effe de deur open te maken voor een stel armoedige pelgrims en daarna begint dus de zoektocht.... Theo informeert in de plaatselijke slagerij naar Gîtes de France. Die zou er wel een zijn: in Recogne: 7 kilometer fietsen. Wij op pad maar na 2 kilometrer gestopt. Wie zegt dat daar plaats is ? In een tergelhandel naar binnen. De bazin bidefdt ons gratis koffie aan en belt de Gîtes op: geen plek. Vervolgens belt ze voor ons enkele hotels in Bastogne op. Dat lukt uiteindelijk en we fietsen terug naar Bastogne. Treffen daar in Hotel Du Sud een goedgemutste oudere hoteleigenaar vol grapjes en kunnen onze fietsen perfect stallen in de garage. Prima kamer, prachtige douche en goede bedden. Wie treffen we daar: onze onbekende medepielgrim ! We maken en kennis en ook die man heet Henk. Douchen de was doen, drogen en op naar de Italiaan. En wie zit daar weer aan tafel ? Henk en Jeanette. We praten weer gezellig bij en eten een heerlijke tagliatelli. Terug naar het hotel en daar weer hard gewerkt aan de website, het verslag en de planning van de volgende dag. Stand van vandaag: 6 uur en 23 minuten gefietst. Afstand: 87 kilometer. Totale afstand: 267 kilometer.

Wij gaan weer naar bed. Lekker slapen en morgen weer gezond op de fiets. En je weet het: "Aas ut lupt, daan lupt ut !". Wie weet: tot morgen... Met een fietselijke groet: Pijoth.