Dag 20: Een verrassende ontmoeting

Donderdag 20 mei alweer, wat vliegen die dagen om. Dat komt omdat ze allemaal op elkaar lijken. Opstaan, aankleden, wassen, inpakken, ontbijten, de fiets bepakken, fietsen, aankomen, uitpakken, installeren, douchen en eten...

Zo ook vandaag. We worden wakker in Marciac, in de gîtes d'Étappe. Het lijkt wel of we aan het kamperen zijn: alles is netjes, maar primitief. Dat bevalt ons wel. Het geeft onze tocht een avontuurlijk tintje. Leuk, dat je op deze manier ook veel meer in contact komt de Fransen en en andere pelgrims. Theo heeft een gesprek met een Franse pelgrim, die vertelt, dat in Spanje iedereen vriendelijker is en dat de Camino daar minder vercommercialiseerd is. Je kunt daar voor een prikje slapen en eten en om de 3 a 4 kilometer kom je een overnachtingsmogelijkheid tegen. Dat komt wel overeen met onze ervaringen: de Fransen zijn wel heel vriendelijk, maar de Chambres Hôtes en de Gîtes zijn op bepaalde delen van het traject dun gezaaid en toch ook bepaald aan de prijs. De hotelletjes zijn daarentegen best wel betaalbaar.

We zitten in de keuken aan tafel met Fransen: mensen uit Parijs en verder uit alle windstreken in Frankrijk. Het zijn allemaal pelerins-à-pied, dus ze vragen ons honderduit over onze fietsen, de afstanden, de klimmen, de uitrusting en het aantal dagen dat we onderweg zijn. Intussen eten we geroosterd stokbrood met heerlijke zelfgemaakte jam. Overigens hebben we hier ook onze eigen “keuken” ter beschikking: wij hebben ook kaas en ham...

Na dit stevige ontbijt bepakken we onze fietsen, en worden daarbij gadegeslagen door de Franse pelgrims, die hun ogen uitkijken. “Ce sont des bons vélos!”... Als we bepakt zijn, nemen we afscheid van de Fransen. Een zekere “Chantal de Paris” geeft ons nog een tip voor een pelgrimshuis in Lourdes, dat we later overigens niet kunnen vinden. Met de “saluts de Chantal de Parijs!”.

We hebben ons eigenlijk niet gerealiseerd, dat we al zó dicht bij Lourdes zitten en hebben ons dan ook voorgenomen om vandaag deze pelgrimsplaats te bereiken. We gaan op pad en na 3 kilometer vlak begint het geklim al weer. Kilometers naar boven naar de stad Maubourguet, waar we onze route moeten wisselen. We moeten linksaf, de route 6a, die ons naar Lourdes zal brengen. We verlaten daarbij de eigenlijke hoofdroute 6. De route is er niet minder mooi om. We genieten weer van de omgeving en vervolgen onze weg door Lahite-Toupière via Monségur, Labatut, Castéra-Loubix en komen in Pontiacq Vieillepinte. Daar worden we “aangevallen” door honden. Ze zijn weliswaar niet agressief maar wel vervelend en lastig. Jo moest zichzelf verdedigen want hij fietste voorop en vloekte en schopte; de honden weken. Theo's fluit doet echter wonderen: ze gaan er dan wel niet vandoor, maar ze blijven wel op veilige afstand...

Door Ponton Debat-Pouts en Ponson-Dessus gaat het naar Aast, waar we onze lunch gebruiken. We weten weer: stokbrood, kaas, La Vache qui rit, tonijn uit blik, en ham. Een yoghurtje na. We komen via Gardères in Luquet. Daar vindt de daadwerkelijke afscheiding van de hoofdroute plaats. We gaan dus linksaf en niet rechtdoor.

Vanuit Luquet gaat het over een belabberd slechte landweg richting Pontacq. Af en toe stellen we ons de vraag: is dít de nou de weg naar Santiago de Compostela
? En ook: zitten we hier wel goed? We worden helemaal door elkaar geschud en eindelijk bereiken we weer een redelijk fatsoenlijke weg. We zijn geradbraakt. Volgens ons wordt daar onze zadelpijn, die af en toe de kop op steekt, enorm door verergerd. We komen in de buurt van de Pyreneeën: we zien ze al van verre liggen. Hoge bergenketens met allemaal eeuwige sneeuw erop. Nog nooit zoveel eeuwige sneeuw op de bergen gezien. Dat zal wel komen omdat we vroeg in het seizoen zitten. Het ziet fantastisch uit!

Plotseling gaat de telefoon in de stuurtas van Jo. Jo verwacht eigenlijk een telefoontje van Anny, die samen met Alice, Hans en de moeder van Hans naar Parijs is. Het duurt even voordat hij in de gaten heeft wie hij aan de lijn heeft: Ger Donners! Ger is een vroegere vriend van Jo: het kan wel 30 jaar geleden zijn en ze hebben elkaar al lang niet meer gezien, op een reünie van enkele jaren geleden na. Ger vertelt aan de telefoon, dat hij in Tarbes zit en hij wil ons ontmoeten. We spreken in het eerstvolgende dorp Ossun af. Onderweg naar Ossun komen we hem tegen: op de motor. Hij rijdt met ons mee en we dalen af naar het plaatsje Ossun. Daar zoeken we een terras en schudden elkaar de handen. Dat is lang geleden zeg! Onder het genot van een fris drankje (want het is inmiddels dik 25 graden in deze omgeving), vertelt Ger zijn belevenissen. Hij had via via gehoord, dat wij op pad waren naar Santiago en had het adres van de weblog gekregen. Hij had uitgedokterd, dat wij rond deze tijd in de omgeving van Lourdes moesten zijn, en is, jawel, speciaal voor ons naar Zuid-Frankrijk gereden om ons te ontmoeten. Wij dachten dat Ger toevallig hier in de buurt zou zijn, maar nee: hij had óns als reisdoel gekozen om een lekkere toertocht te maken met zijn motor. In 2 dagen was hij hier naartoe gereden. Dat is wel heel speciaal natuurlijk. Hij had ook een schitterend klein dorpshotelletje gehad en was zelfs door de (oudere) bazin gekust! Het moet niet gekker worden, zei Ger...

Enfin: we kletsen nog wat bij, ook over vroeger natuurlijk en daarna moeten we weer aan de bak. We maken foto's van deze verrassende ontmoeting en vertrekken weer, uitgezwaaid door Ger. We komen in de buurt van een vliegveld, en zien diverse vliegtuigen opstijgen en landen. Ger rijdt ons nog voorbij en we maken nogmaals foto's over en weer.

Vanuit Ossun fietsen we via Lanne, Bénac, Barry en Orincles naar Paréac. We maken nogmaals mooie foto's van de sneeuwbedekte Pyreneeëntoppen. In Pareác eten we de bekende banaan en de mars. We staan nog voor de 4 x 250 meter lange klimmetjes, die we nog soldaat moeten maken vóór we in Lourdes komen. De venijnige klimmetjes pijnigen ons nog eens lekker even voor we morgen de rustdag hebben. We komen via Bourréac en Lézignan in Lourdes: druk, veel verkeer, veel bedevaartgangers en toeristen. Bij het binnenfietsen van de stad horen we verschillende keren omstanders reageren op onze schelpen: “Ahá, ce sont des pelerins de Santiago de Compostelle!”. Theo weet het Office du Tourisme nog te liggen en we fietsen er zó naar toe. We komen aanfietsen, de deur staat open; we zetten onze fietsen neer, willen naar binnen gaan en de deur is dicht! Office du Tourime gesloten! Hoe is het mogelijk, 20 seconden te laat! We blijven nog wat rondhangen en weten eigenlijk niet hoe we nu ons plan moeten trekken. Totdat Theo de juffrouw binnen ziet en alle charmes in de strijd gooit: we mogen achterom nog even binnen komen. De mademoiselle blijkt erg vriendelijk en belt voor ons 2 pelgrimsovernachtingsplaaten: eentje is dicht, de andere heeft plaats. Deze locatie blijkt echter helemaal buiten de stad te liggen en ook nog eens... op een berg! Toen bekeken we een folder met hotelletjes: spotgoedkoop en midden in de stad. We bedanken de juffrouw en fietsen naar een hotelletje midden aan de Boulevard des Grotte. In een nis achterom treffen we 3 hotels aan. De baas zit voor de deur. Een kamer voor 3 personen kost 30 euro en het ontbijt 3 euro. Een record dus: overnachtingskosten p.p.: 13,-- euro, en dat midden in Lourdes. Niet te geloven.

We installeren ons: douchen, omkleden en wat eten in de stad: spaghetti en pizza.

Na een biertje gaan we weer terug naar de kamer en gaan naar bed. Morgen slapen we uit, en hebben we onze rustdag. Maar.... er moet hoognodig gewassen worden !

De feiten van de dag:

Afgelegde afstand: 87 km.
Feitelijke fietstijd: 6 uur en 4 min.
Gemiddeld per uur: 14,7 km./uur
Totale afstand: 1.707 km.
Totale fietstijd: 114,4 uur
Weer: hele dag droog met heel veel zon, 14-25 graden, een noord-westelijke
lichte bries (grotendeels mee)

Pijoth vous salut de Lourdes! Wellicht a demain!

Met een fietselijke groet,

Pijoth.