Dag 27: Burgos, here we come!

Donderdag 27 mei. In Badarán schijnt 's morgens niet de zon als we wakker worden. Het is bewolkt. Theo is om half 7 opgestaan omdat hij het verslag van gisteren nog moest maken. Daar hadden we na die vermoeiende dag geen puf meer voor. Om half 8 was het klaar en Jo en Pierre staan ook op. We pakken de boel in en sjouwen onze tassen naar beneden. Daarna bereiden we ons ontbijt in de keuken. Het is er een janboel, het lijkt er op, dat er onlangs een feest is geweest. Etensresten staan nog in de koelkast, niet meer geschikt voor consumptie. Er is half afgewassen en er staat nog afwas. Ook liggen er voedselresten her en der verspreid. We dekken de tafel en eten ons ontbijt. Het Spaanse stokbrood is niet lekker, het is “waterig” en droog. Het heeft echt geen smaak. Na het ontbijt bepakken we de fietsen en zijn klaar voor vertrek.

We hebben besloten om vandaag naar Burgos te fietsen. Dat zal een hele klus worden want dat is zo'n dikke 100 kilometer. We gaan eens kijken of het nog een keer lukt om in een pelgrimshuis te gaan slapen, maar dan in Burgos natuurlijk. We vertrekken uit Badarán en mogen meteen voor een klein stukje routeafkorting kiezen. We fietsen via Villar de Torre en Cirueina naar Santo Domingo de la Calzada. Het gaat weer flink omhoog en als we in Santo Domingo aankomen hebben we de pijp al weer leeg. We zoeken de kathedraal, waar we een bezoek aan brengen. Er is daar een bijzondere kapel, die uit twee verdiepingen bestaat. In de kathedraal moeten we een kaartje kopen om de tentoonstellingen te bekijken. Zo gezegd, zo gedaan. We wandelen de hele kerk door. Het lijkt een rijke kerk, want er staan nogal wat kunstschatten om te bezichtigen. We komen nog iets heel speciaals tegen. Of je het gelooft of nier: boven in de kerk is een echt kippenhok in de muur ingebouwd, prachtig versierd met beeldhouwwerk en schilderingen. En in dat hok zit... een lévende haan! Om de paar minuten laat hij van zich horen.Hij kraait dat het een liefde lust is! Het heeft te maken met een heilige, niet Saint Jacques maar Sante Domingo, die ook afgebeeld staat met twee hanen aan zijn voeten. Verder heeft het ook iets te maken met pelgrims, die tijdens hun tocht veren nodig hadden om te schrijven. Werkelijk heel verrassend en speciaal om dit te zien...

We gaan weer naar buiten en klimmen weer op e fietsen. We hebben allemaal last van zadelpijn, met name Theo en Jo. Dat komt door de slechte wegen en door de constante belasting van bepaalde drukpunten. Het is soms echt afzien!
Vanuit San Domingo fietsen we naar Herrameluri en dasarna naar Leiva en Tormantos. En zowaar, we krijgen wat afdalingen! Maar na Tormantos komen we in de provincie Burgos en precies op de grens wordt de weg al weer heel slecht! Onvoorstelbaar: uitgestukt, vol gaten en bobbels. Onze k...ten kunnen het gehobbel bijna niet meer verdragen! En daarna begint het ook weer te klimmen. We komen tenslotte in Belorado, waar we inkopen doen en in het parkje de lunch gebruiken. We hebben ons goed verwend: een blik perziken, en een speciaal Ciabattabrood want dat Spasnse stokbrood smaakt nergens naar. Een yoghurtje na en dan vertrekken we weer. We treffen weer het reeds eerder genoemde echtpaar en praten er even mee. Zij vertrekken wat eerder dan wij.

We fietsen via de grote weg naar Tosantos, waar de route ons rechtsaf brengt. We bekijken de route even vooraf en komen tot de conclusie dat het met klimmen wel meevalt. De route slingert zich heen en weer om de N120 heen en probeert ons zoveel mogelijk van deze dollemansweg af te houden. We overwegen wel even om toch die N120 te nemen, want die is veel sneller en veel korter. Maar... we blijven principieel: we volgen de route van “langs oude wegen”! Daar zouden we daar later spijt van krijgen. In het begin ging het nog wel, Villanasur, Villamonder, tot ongeveer 5%... Daarna gaat het van Cerraton naar Hiniestra. Bar en boos! Het klimmen houdt maar niet op! We hebben spijt als haren op ons hoofd, dat we deze route gevolgd hebben. Wat hebben we hier afgezien! Kapot waren we! Als we de N120 hadden gevolgd waren we al bijna in Burgos geweest. Maar stiekem waren we toch wel een beetje trots op onszelf... Daarna ging het naar Barrios de Colina, San Juan de Cortega en komen we in Samovenia de Oca. Een prachtig dorpje, waar we abrupt stoppen: we tellen 10 (tien!) banken en twee fonteinen. We kiezen een bank uit en gan daar eens lekker smullen: een banaan, twee perziken uit blik, een yoghurtje met banansmaak en een stukje chocolade. Jo vindt dat de bananenyoghurts maar weinig stukjes banaan bevatten en stopt zijn echte banaan in het potje. Zo, eindelijk ehte bananenyoghurt! Lekker gesmuld en op naar de laatste kilometers naar Burgos.

Al gauw komen we op de N120 waar we rechtsf gaan richting Burgos. Wat een weg zeg! Levengevaarlijk. Grote trucks met opleggers razen in beide richtingen over deze weg met een ongelooflijke vaart. Het verkeer suist langs ons en wij fietsen op een fietsstrook van ongeveer 80 cm breed. De wegkanten zijn gemiddeld 40 cm hoog. Je moet er niet aan denken als je met die zware fiets, die toch behoorlijk wat wind vangt, van de weg geblazen wordt! Maar we houden onze fietsen stevig in bedwang en fietsen met een vaart van 20-25 kilometer per uur de laatste 20 kilometer weg. Als we in Burgos komen hebben we er dan ook 105 op zitten en dat vinden we meer dan genoeg. We fietsen de stad in. Wat een stad zeg: 180.000 inwoners en een drukte van jewelste. En daar fiets je dan als argeloze Hollander tussen. We hebben weer veek bekijks en komen uiteindelijk in het centro historico aan. De kathedraal! Er zijn geen superlatieven om dit bouwwerk te beschrijven! Wat een gebouw zeg! Wat wat een prachtige omgeving rondom die kathedraal. Werkelijk een prachtige kathedraal heeft Burgos. We staat met open mond te kijken. We hebben een plan en dat plan gaat ons nog lukken ook: we kijken goed rond en zien een man en een vrouw, die wel wat op een pelgrim lijken. Jo maakt een gebaar met zijn handen onder zijn wang: “Kunnen we hier ergens slapen?”. En jawel hoor: de man staat op en komt naar ons toe. Hij ziet dat we pelgrims zijn en wijst ons de weg. Die straat in en tweede weg links. Daar is het pelgrimshuis. Zo gezegd zo gedaan. Tweede weg links en we komen bij brede trappen uit en zien daarboven het pelgrimshuis liggen. We zeulen de zware fietsen de trappen op en parkeren de fietsen voor de deur. We worden buiten al opgevangen door een vriendelijke Spanjaard, die een petite Engels spreekt. Ja jullie lezen het goed!

Wij naar binnen: onze pelgrimspassen getoond, stempel erop en... 3 x 4 euro betaald! Dat is de overnachtingsprijs. Het gebouw ziet er uit als een hotel. De fietsen gaan naar binnen, bagage eraf en de fietsen worden in het fietsenrek geplaatst. De pelgrims te voet moeten alle schoenen uit en in grote kasten opbvergen. Tegen de stank en tegen de modder en zand. We zien heel veel pelgrims die in de centrale zaal zitten te eten. Zelf meegebracht of uit de automaat getrokken. De man brengt ons naar onze slaapzaal, die bestaat uit drie gangen met 12 stapelbedden. Wij slapen allemaal boven. Mannen en vrowen door elkaar, snurkers en niet-snurkers door elkaar. Privacy heb je dus niet. Daar moet je gemakkelijk mee omgaan. Lekker douchen en opknappen en daarna eten.

We besluiten in de stad een pelgrimsmenu (je wordt ermee doodgegooid...) te gaan eten en onze tocht strandt al bij de buren, een mooi restaursant waar je voor E 10,50 een compleet pelgrimsmenu in drie gangen krijgt vooggeschoteld: spaghetti, kip met gestoofde aardappel en een toetje na. Ook water en een concsumptie horen erbij. Niet te geloven. Heerlijk gegeten.

Terug naar onze slaapzaal. Jo gaat het verslag van de vorige dag uploaden met de foto's. Er is een complete computerhoek ingericht met internet en cardreaders. Alles up-to-date en gericht op de moderne pelgrim, die digitaal met het thuisfront in contact wil blijven. Theo gaat het verslag tikken van vandaag. Eerst wordt er nog even gebeld met het thuisfront. Als het half 11 is gaat plotseling al het licht uit. We willen nog even doorwerken om e.e.a. Klaar te maken maar: no, no, het is bedtijd. Morgen moet iedereen om 8 uur het pelgrimshuis verlaten hebben! Iedereen moet naar de slaapzaal. De boel weer ingepakt en dus op naar de slaapzaal. Nu zit Theo hier stiekem op de slaapzaal in een kleine bijhorende ontmoetingsruimte bij het licht vsn een USB-computerlampje dit verslag te tikken. Om hem heen is iedereen in diepe rust. Het ronkt en het snurkt van alle kanten en het is een genot om dat aan te horen. Of dat dadelijk nog zo ia, als ik ga slapen, betwijfel ik hoor: toch maar weer de oordopjes in!
Jo heeft beloofd om 6.30 uur op te staan en het laatste verslag nog gauw te uploaden voordat we weggaan en dat zal, hem kennende, zeker gebeuren!

De feiten van de dag:

Afgelegde afstand: 105 km.
Feitelijke fietstijd: 6 uur en 32 min.
Gemiddeld per uur: 16,1 km./uur
Totale afstand: 2.263 km.
Totale fietstijd: 152,8 uur
Weer: hele dag droog, geregeld zon met bewolking, 15-2 graden, redelijk
windstil (lekker verfrissend)

Pijoth ustedes saludos de Burgos. Wellicht a manana!

Met een fietselijke groet

Pijoth