Dag 9: Zondag: rust- en wasdag

Heerlijk als je mag uitslapen, pas om 08.30 uur liep de wekker af. Dit keer deden we rustig aan met ons ochtendgebeuren. We hadden namelijk een rust- en wasdag. Dus geen fietskleren aan, maar ons 'uitgaanstenue'. We stuurden Theo op weg om met de fiets stokbrood te halen. “Ja Theo, als jouw fiets vooraan staat, ben jij de pineut”, aldus wijze woorden van Jo.
Hij was snel terug met ovenverse broden en we hadden “ontbijt op bed, sorry op de kamer”. We zorgden via de dompelaar voor een lekker bakkie koffie en genoten met volle teugen. “Dit moeten we vaker doen”, zeiden we tegen elkaar.
Daarna maakten we ons op om de eucharistieviering, de hoogmis, bij gaan te wonen in de kathedraal de Saint Madeleine. Om ongeveer 10.30 uur gingen we op weg.
Na een laatste fotoshoot ginnen we om 10.55 uur de kerk binnen en namen redelijk vooraan plaats. Het was een dienst met drie heren en heel veel akolieten en nonnen. Het leek wel of we bij de paus in Rome waren. De hele viering duurde dan ook bijna anderhalf uur (1 uur en 26 minuten). We maakten tijdens de dienst kennis met typische Franse gebruiken: de hele kerk bewieroken én zegenen (Jo spetters op zijn bril), het “hele priesterkoor” kwam alle bezoekers “de vrede wensen” en tijdens de communiegang kon je kiezen voor de hostie in de mond (!) of voor beide: de hostie in de mond en drinken uit de beker. Wij kozen voor het eerste en dat was al wat onwennig. Zelfs Theo liet deze beker aan zich voorbij gaan.... Het was echt een pontificale eucharistieviering. Na de viering wilden we nog een kaarsje opsteken, maar we konden geen gelegenheid daartoe vinden.

Buiten aangekomen bestegen we een terras voor een kopje koffie en een stuk appelgebak. Beide waren heerlijk, maar ook nu was de prijs/kwaliteitverhouding zoek. Terwijl bij hetzelfde restaurant een heerlijk dagmenu voor 8,5 euro te krijgen was. Volgens Theo was de prijs van het gebak niet volgens de christelijke gedachte: “Gij zult geen woekerrente bedingen”. Hij begon ook weer over het biertje van daags tevoren. We genoten erg van de inmiddels schijnende zon en de heerlijke temperatuur. Eindelijk een beetje warmte! We daalden de weg naar beneden af en gaven onze ogen goed de kost: Jo mist sinds gisterenavond het steundopje van de staander van zijn fiets. Hij is ervan overtuigd, dat hij dat op de weg naar de kathedraal verloren is. We zoeken overal, maar het is nergens te vinden. Lastig, want nu zakt zijn fiets iets te ver door, waardoor zijn fiets sneller om kan vallen. We vinden wel overal kleine bronzen schelpen van Sint Jacob in de weg. Onderweg duiken we nog even de boulangerie in om 3 heerlijke jambon-broodjes en een stokbrood te kopen.

Terug op de kamer breekt de waskoorts uit. Alle shirts, broeken en sokken worden uitgewassen. Wat dat betreft zitten we in het pelgimshuis in een ideale situatie: er liggen minstens 2 kamers met wastafels leeg. We spannen dwars door de kamer waslijnen, en hangen die vol met onze was. Hoewel we de was goed hebben uitgewrongen, is de vloer na een half uur net een zwembad. Met een vreemde handdoek – hopelijk is die niet van een medepelgrim – deppen we het water op.

Aansluitend werken we de verslagen bij onder het genot van een heerlijke kop Nescafé, en eten het heerlijke jambonbrood. Pierre en Theo verkennen alvast de route voor de dag erna. Het belooft een mooie route te worden, met nogal wat heuvels. Als we uit het raam kijken, zien we de heuvels, waar we over heen moeten, al liggen. Pierre heeft er al zin in!

Tijd voor een middagdutje. Terwijl ik dit schrijf, liggen die 2 “oudjes” languit op bed. Ik “geniet” van het gesnurk van Jo. We maken er echt een rustdag van... Maar nu schrijft Jo en die constateert dat Theo ook in een diepe slaap verkeert en dat hij nu eindelijk ervaart hoe hard hij snurkt.

Na deze middagdut lopen we het sfeervolle stadje in en bezoeken we 'alles'. Er worden veel foto's gemaakt. Terwijl Jo het verslag van zaterdag en de bijbehorende foto's bij een Toerist Information uploadt, doen Pierre en Theo inkopen voor de avond en de dag erna. De buit was rijk en dit keer met enkele blikjes bier voor op de kamer.
Daarna bezoeken we nogmaals de kathedraal en alle zaken die over Saint Jaques te vinden zijn. Onder meer een eigen kapel terzijde van het priesterkoor. Die wordt natuurlijk in meerdere standjes vastgelegd. Ook brengen we een bezoek aan de crypte. We vonden alsnog de gelegenheid om een kaarje op te steken.

Daarna gaan we een drankje nemen met aansluitend eten. Het was inmiddels ook bijna 19.30 uur. We namen een goedkoop maar heerlijk smakend menuutje. We waren er samen dik tevreden over.

Daarna terug naar de kamer: de was controleren (nóg niet droog....), boodschappen uitpakken en een provisorische oplossing zoeken voor de staander van Jo. Die laatste werd gevonden met behulp van een deksel van het doosje van 'La vache qui rit' en de van thuis uit meegebrachte ducktape. Daarna gingen we aan de pils, Pierre uit het blik en Theo en Jo vanuit een klein glaasje. Dat worden dus veel glaasjes bier. Als dit verslag klaar is, kletsen we nog wat na en gaan we naar bed.

Morgen wacht ons een lange trip: er zijn meer dan 100 km weg te trappen, met veel klimmen en dalen. We kunnen dus onze borst weer nat maken en onze spieren weer in training brengen.

De cijfers van de dag: fietstijd 5 minuten voor Theo (brood halen) totale dagafstand 300 meter voor Theo, totale afstand voor de groep blijft 768 kilometer. Weer: 's morgens droog en een zonnetje, 's middags bewolkt waarna regen tot in de avond. Het was een warmere dag, 12–15 graden en windstil.

Met een uitgeruste groet,

Pijoth