Dag 15: Eindelijk: een fietsenmaker !

In Uzerche gaat de wekker weer om 7 uur. Als we door het raam op de prachtige Vézère kijken, zien we dat het weer er voor vandaag heel goed uit ziet. De zon schijnt en er drijven wat wolkenvelden. Wassen, aankleden, inpakken en de spullen naar beneden sjouwen. In de ontbijtruimte staat een ruim ontbijt klaar. Het is zelfbediening. Zelfs een eitje en een toetje kunnen we kiezen. We laten ons het ontbijt goed smaken.
We vragen de hotelier om de garage te openen en bepakken onze fietsen. Het gaat steeds sneller. We kunnen merken dat alles steeds meer op routine gaat.

Vandaag is ons eerste doel Brive-La-Gaillarde, een redelijke stad in de Lot, een landstreek rechts van de Dordogne. Daar moet volgens ons boekje een fietsenmaker beschikbaar zijn. Het wordt tijd dat de spaak gerepareerd wordt en we vinden het ook nodig onze remmen te laten nakijken. We vertrekken in het werkelijk prachtige plaatsje Uzerche. Het ligt tegen de berg geplakt en de Vézère stroomt er kronkelend doorheen. Mooie oude huizen en kastelen, een knus centrum en historische bruggen. We moeten meteen vol aan de bak: klimmen dus! We volgen daarna een mooi fietspad, dat vroeger eigenlijk een spoorweg was. Het slingert zich langs de Vézère en biedt ons prachtige doorkijkjes op deze rivier. De tocht gaat richting St. Jal, maar we nemen de verkeerde afslag en moeten daardoor een flinke klim maken en een stuk over de drukke N120 rijden. Gelukkig pikken we weer snel de route op en volgen onze weg naar Lagraulières. Daarna naar L'Hopital en St. Germnain Les-Vergnes. De route wordt gekenmerkt door lange klimmen en lange afdalingen. Het is werkelijk een schitterende omgeving om door heen te fietsen: prachtige vergezichten met bossen, heuvels en weilanden. Wat is de Limousin toch mooi!

Via Lauvinerie gaat het naar Donzenac, een heel mooi stadje. De laatste lettergreep op "ac" wijst er al op dat we in de buurt van de Périgord, de Dordogne komen. Daar eindigen heel veel namen van dorpen en steden op "ac". In Donzenac fietsen we een klein mannetje tegen het lijf, die gelijk tegen ons begint te kletsen: hij heeft gezien dat we "pelerins" zijn en begint fervent te wijzen op een merkteken langs de weg van de "Route de Saint Jacques". Wij zien het niet en het blijkt uiteindelijk om een sticker te gaan, die tegen de paal van een verkeersbord zit geplakt: een Nederlandse sticker van "Langs oude wegen". De man snapt niet dat we dat niet gezien hebben en spreekt de nederlandse tekst op zijn Frans uit. Grappig. We begroeten de man en fietsen door, het centrum in. Het is een erg mooi dorp. Een prachtige kerk, prachtig centrum en die typisch Franse sfeer. We parkeren de fietsen bij de kerk, want die is open. We gaan naar binnen en treffen er helemaal niemand aan. Jammer, geen stempel dus. Buiten bij de fietsen komt ineens een Renault 4 aangereden. Het beroemde autootje ziet er uit alsof hetnet uit de showroom komt. Het ding moet zeker een jaar of 30 oud zijn en ziet er puntgaaf uit! Het raampje draait open en daar zit ons manneke van daarnet weer, achter het stuur. Hij vraagt of we er iemand in de kerk was om ons de stempel te geven. Nee, dus. Hij voegt ons toe: "Attender ici". Hij verdijnt weer in zijn R-4tje en komt een minuut of 5 later terug: mét de sleutel van de sacristie op zak. We volgen hem en we krijgen van hem een hele mooie stempel in ons credencial. Het blijft een vreemd Frans mannetje maar aardig en attent is ie wel ! We bedanken hem en verlaten de kerk en gaan naar de epicerie. Daar doen we wat boodschappen en vervolgen onze tocht.

Die is erg zwaar. We worden keer op keer geconfronteerd met hele lange klimmen. We moeten erg afzien. We fietsen naar Ussac, dat we helaas links moeten laten liggen. De weg vervolgt naar Brive-La-Gaillarde. Daar vraagt Jo in een plaatselijke horeca-gelegenheid naar een fietsenmaker, maar de bazin heeft weining tijd en is niet vriendelijk. We fietsen vervolgens naar het Office du Tourisme. We volgen de borden en fietsen om de hele stad heen, de rondweg volgend vanwege het eenrichtingsverkeer. Nadat we de hele stad gehad hebben komen we eindelijk bij het Toeristenbureau. Daar begint het even te regenen, maar de juffrouw is erg vriendelijk en behulpzaam. Er zijn 2 fietsenmakers en we kiezen die vélo-reparateur uit, die het meest op onze vervolgroute ligt. We moeten met de kaart in de hand een heel eind door de stad en de buitenwijken fietsen en komen uiteindelijk terecht op een soort industrieterrein. Daar ligt een grote fietsenzaak: "Sportbike". En nou maar hopen, dat ze tijd hebben voor onze problemen. Het is tenslotte zaterdagmiddag half drie. Als ze ons niet direct willen helpen, moeten we verder, want de zondag zit er tussen en we kunnen ons een dag verlies niet permitteren...

We gaan naar binnen, en het blijkt een moderne, goed geoutilleerde zaak te zijn. Mooie fietsen, modern spul allemaal. En allemaal jonge, vlotte, vriendelijke mensen. De jonge verkoper komt mee naar buiten en we laten hem het probleem van de spaak zien. Natuuuuurlijk kunnen we jullie direct helpen, Pas de problèm! Tassen van de fiets, naar de werkplaats en daar treffen we alweer een jonge vent aan, die de fietsen bekijkt. Hij is onder de indruk van de kwaliteit van onze fietsen. We vertellen hem wat over onze tocht en hij vervangt bij Jo de remblokken. Dat was echt nodig en ook de remkabels waren slecht. Ze worden in een mum van tijd vervangen. Vervolgens worden de remmen van de fiets van Pierre bijgesteld en dan is de spaak van Theo aan de beurt. We verwachten een hele operatie, en dat het wel eens even kan duren. De mecanicien haalt het wiel eruit en demonteert de pilon. We verwachten dat de band eraf moet, maar Hij laat niet eens de band léég! Hij haalt de spaak eruit, zet er een nieuwe in en gaat vervolgens het wiel uitbalanceren. 10 minuten later is het wiel kant en klaar gemonteerd op de fiets! We staan met open mond te kijken! Wat ons wel een beetje zorgen baart, is de constatering van de mecanicien dat er in het wiel op de plaats van de spaakbevestiging kleine haarscheurtjes aan het ontstaan zijn of er al zitten: "C'est nést pas normal!" Dat moest volgens hem niet kunnen. Maar we konden onze tocht naar Santiago wel vervolgen en uitrijden met dat wiel, als we de normale wegen volgen (geen zand- of mountainbikewegen dus). Dan was het volgtens hem geen probleem. Maar thuis moest het wiel vervangen worden. Daar moeten we dan Metropool maar eens over raadplegen. We bedanken de mecanicien voor zijn goede zorgen en gaan afrekenen. We verwachten best wel een pittige rekening, want er is bijna een uur aan onze fietsen gewerkt. Jo betaalt 20 euro voor de remblokken, Pierre niets en Theo..... 8,50 euro!!! Onvoorstelbaar. Wat een service! En dat voor die spotprijs.

Dolblij dat we onze fietsen weer op orde hebben - liever hier dan in Spanje met het taalprobleem - fietsen we weer verder. We moeten weer op onze route uitkomen en worden door de fietsenmaker naar Cosnac gestuurd. Dar krijgen we een verschrik-ke-lij-ke klim voor de kiezen. Halverwege stoppen we op een mooie plek en eten daar onze lunch. Daarna vervolgen we onze weg en komen door Cosnac en gaan via Gernes naar Turenne, dat we al van verre af zien liggen. Eerst denken we dat het een losliggend kasteel is, maar het blijkt de burcht van Turennes te zijn. Dit traject van de route is heel erg zwaar. Het gaat steeds erg lang naar boven en dan weer een lange afdaling. Maar wat ís het landschap hier mooi! Tenslotte komen we in de buurt van Turenne: links af de spoorweegtunnel door en daar krijgen we toch een klim voor de kiezen! Deze gun je zelfs Robert Gesink nog niet! 3 kilometer en dan 10 procent! De laagste versnelling, verstand op nul en trappen maar..... Onze bovenbenen lijken soms wel te ontploffen! Het is bijna niet te doen. Pierre en Jo moetren enkele keren van de fiets. In Turenne wacht echter een verrassing: en werkelijk prachtig dorp. Niet te geloven dat het niet bij de categorie "Un des plus beau villages de France" hoort. Heel mooi. De burcht steekt overal bovenuit. We pauzeren hier even om bij te komen en eten onze banaan. Het is zo vroeg in het seizoen al best druk nmet toeristen hier.

We vervolgens onze weg en wéér gaat het fors omhoog. En niet zo maar even: het blijft aan de gang. Steeds maar weer een nieuwe bocht en weer een stuk klimmen... We willen graag naar Rocamadour maat we zien wel dat dat niet gaat lukken. Het is al 6 uur. We fietsen via Hôpital-St-Jean naar Martel en worden getrakteerd op een heeeeeeeele lange afdaling. Heerlijk! Aangekomen in Martel blijkt ook dit een heel leuk stadje te zijn. Er zijn diverse hotels. Eentje blijkt vol, bij het andere kunnen we terecht. De fietsen kunnen niet binnen, maar wel achter slot en grendel. We betrekken onze kamer. Douchen, omkleden de was doen en alles drogen. Vervolgens naar de pizzeria geweest, waar Jo en Pierre en lekkere charcuterie met pasta gegeten hebben en Theo een soepje met een heerlijke pizza Calzone. Daarna en pilsje gedronken en op tijd naar bed.


De feiten van de dag:

Afgelegde afstand: 92 km.
Feitelijke fietstijd: 6 uur en 44 min.
Gemiddeld per uur: 13,5 km./uur
Totale afstand: 1.316 km.
Totale fietstijd: 87,1 uur
Weer: hele dag droog, met geregeld zon en wolkenvelden, frisse dag 8-12 graden, weinig wind (wind mee).


Pijoth vous salut! Graag à demain!

Met een fietselijke groet,

Pijoth.