Dag 17: Weer een zware dag...

Vanmorgen in het pelgrimshuis van de zusters in Rocamadour wakker geworden. Goed geslapen! We hadden tenslotte ieder onze eigen kamer. Wat een luxe! Geen last van elkaars gesnurk... De grote vraag was natuurlijk: is de was droog? Nee en ja dus. De shirts op de gang waren droog. Die konden we dus aan. De rest was niet droog. Gewoon vochtig inpakken dus en op de volgende locatie verder drogen. Betekent wel, dat we enkele kilo's meer vocht mee moeten slepen. We pakken weer alles in en slepen de boel weer naar beneden.

Het ontbijt is karig deze keer. We krijgen geen ontbijt en hebben zelf ij Rocamadour geen epicerie kunnen vinden. Dus geen stokbrood. We eten een speciaal ontbijt: sultanakoekjes met jam erop, een gevulde koek en koffie. Daar doen we het voorlopig maar mee.

We bepakken de fietsen weer en willen de zusters uitzwaaien. Ze zijn niet te bekennen. Dan gaan we maar. We verlaten Rocamadour via en “sluipweg” en fietsen door het dal naar de andere kant. Daar pikken we de route op en zien de weg vervaarlijk omhoog gaan. Gelukkig valt het mee. De klim is goed te doen en Jo en Theo vinden zelfs de tijd om Rocamadour vanuit die hoek nog even op de foto te zetten. We klimmen door via Couzou en Carlucet. We passeren de snelweg en komen in Montfaucon. Daar doen we in een winkeltje inkopen. De winkel is half leeg en we doen het met het aanbod, dat er is: apelmoes i.p.v. yoghurtjes en wit croque moniseur brood i.p.v. stokbrood. Enfin, uiteindelijk is onze vcoorraad voor de lunch weer aangevuld.

We vervolgen onze tocht naar Labastide-Murat, waar we een kop café-au-lait drinken. Daarna volgt een fantastische afdaling naar Saint Sauveur. En weeeeer is het ijskoud! De wind is zo ijzig koud dat we de jassen graag aan hebben. We komen in Saint Sauveur en daar gebruiken we de lunch naast de weg op een picknickbank. Even begint het te regenen maar het blijft bij wat gespetter. Al gauw wordt het weer wat vriendelijker en schijnt de zon weer een beetje.

We vervolgen onze weg via St. Martin de Vers naar Vers en fietsen lange tijd langs het riviertje de Vers. Komen in de buurt van het prachtige dorp St. Cirq-Lapopie maar bezoeken het dorp zelf niet, want het ligt niet op de route. We fietsen door het dal van de Vers en kijken links en rechts tegen hoge rotswanden op. We slaan rechts af en volgen de loop van de Lot, een statige rivier. We fietsen over de brug en genieten van het prachtige dal. De gorges van de Lot zijn erg mooi. We rusten even wat uit, want stiekum moet er toch veel geklommen worden. We bekijken hoe een boot een sluis binnenvaart. Mooi om te zien.

We steken de brug over en beginnen aan een lange klim: 4 kilometer. We zien links mooie rotsformaties en rechts kijken we in het fantastische dal van de Lot. We maken natuurlijk weer foto's en fietsen door: klimmen en nog eens klimmen. Het gaat maar steeds omhoog en het is steeds erg zwaar. Boven is het uithijgen en genieten van een stukje chocola: de suikers moeten aangevuld worden. Via Galessie en Arcambal volgen we een oud landweggetje langs de spoorweg. Wat een slechte weg zeg! Hij zit vol kuilen en gaten. Met zorg houden we het achterwiel van Theo in de gaten, het wiel met de haarscheurtjes... Het gaat allemaal goed. We komen in de stad Cahors. Een stad met een mooie “skyline”. We blijven even staan op de brug en maken foto's van de stad. We fietsen door naar de kathedraal en parkeren onze fietsen. De voorzijde van de kathedraal is niet echt mooi, een beetje plomp. De rest van de kerk ziet er weer indrukwekkend uit. Binnen bewonderen we twee grote koepels, waarvan we in onze gids lezen dat het de grootste koepels in Frankrijk zijn. Een grote kerk, maar wel een beetje donker. We krijgen onze pelegrinstempel van een zuster. We informeren naar het beeld van Saint Jacques in de kerk. “In de Cloître”, zegt ze. We gaan kijken en kunnen het niet vinden. De zuster vergezelt ons en wijst ons het beeld. Het is een sculptuur met Saint Jacques en een schelp. We maken dé foto en verlaten vervolgens de kerk. We fietsen door de stad naar de volgende bezienswaardighed en passeren de Rue President Wilson, die vroeger De Rue Saint Jacques heette. We arriveren bij de Pont Valentré, een brug met 3 torens. Ze is gesloten om een of andere onduidelijke reden. Er staan beveiligingsmensen voor. Op de middelste toren is het “duiveltje” te zien, waarover we in onze reisgids gelezen hebben. De bouwer van de brug zou zijn ziel “verkocht” hebben aan de duivel om de brug te kunnen afbouwen. Om dat te voorkomen heeft de bouwer de laatste steen weggelaten en i.p. daarvan een duivelskopje gemetseld hebben. Leuk detail...

We moeten die brug eigenlijk over maar het mag echt iet van de beveiliging. We fietsen naar de volgende brug en pikken na wat zoekwerk de route weer op.

We verlaten Cahors en fietsen via een drukke weg een zijweg in naar L'hospitalet en via een eindelozen weg, die steeds maar omhoog en omlaag gaat komen we uiteindelijk in Castelnau-Montratier, waar we alweer een gesloten hotel vinden. We komen terecht in het hotel “Des trois moulins”. Een prima keuze. De bazin is een zeer afstandelijke, onvriendelijke Francaise. Ze schept een hoop verwarring over de prijzen maar ze weet ons uiteindelijk duidelijk te maken dat ze voor pelerins van Santiago een speciale prijs mag hanteren, een prijs inclusief ontbijt, logies en warme maaltijd. Prima dus. De kamer is perfect. Douchen, installeren en daarna etren: een heerlijk saladebuffet, gevolgd door een hoofdmaaltijd en een toetje. Heerlijk gegeten. Vervolgens dit verslag bijgewerkt en daarna weer vlug naar bed. Morgen wacht een wat minder zware etappe. We gaan naar Lectoure.De feiten van de dag:

Afgelegde afstand: 98 km.
Feitelijke fietstijd: 6 uur en 59 min.
Gemiddeld per uur: 14,0 km./uur
Totale afstand: 1.438 km.
Totale fietstijd: 95,8 uur
Weer: hele dag droog, met in de middag steeds meer zon en een spetterbuitje,warmere dag 10-14 graden, weinig wind
Pijoth groet u vanuit (bijna) Zuid-Frankrijk!

Met een fietselijke groet!

Pijoth.