Dag 24: Roncesvalles! Espagna!

Maandag 24 mei.
Jo was vnannacht weer behoorlijk in vorm: het gesnurk was weer niet van de lucht! Daarom hadden Pierre en Theo weer eens wat minder geslapen maar om 7 uur ging natuurlijk weer onherroepelijk de wekker. Opstaan (in het geval van Theo: afdalen want hij sliep boven in een stapelbed), wassen, opruimen en inpakken. Toen de hele boel weer in de tassen zat, zijn die weer naar beneden gesleurd. Daarna hebben we in het keukentje een eigen ontbijt klaargemaakt. Dat is veel uitgebreider dan in een hotel en minder duur. De Franse Nescafé was net zo lekker als de Nederlandse en na het ontbijt werden de fietsen bepakt en waren we kaar voor vertrek. Van Didier (de huisbaas) hadden we gisteravond al afscheid genomen. wij denken dat hij overdag gewoon naar zijn werk is. Al met al hebben we in St. Jean Pied-de-Port een fantastische overnachtingslocatie gehad! Heel compleet en voor weinig geld!

Het vervolg van de route zoeken was niet zo moeilijk, want de weg naar Spanje lag naast ons huis. Het begint meteen met klimmen. We fietsen het dal van Valcarlos binnen, het dal waar de Ibanetapas begint. Via Lasse komen we in Arnéguy en daarna in Valcarlos. Alle plaatsen hebben hier trouwens ook nog steeds twee namen: de Franse, de Spaanse (of Baskische?) naam. Sommige teksten op borden zijn absoluut onbegijpelijk en niet te herleiden via een andere taal. Voor Valcarlos hebben we al een stevige klim te pakken van wel 12 %. In Valcsarlos uitpuffen dus... en dit is nog maar het begin! Via Gaindola klimmen we de pas van Roncesvalles omhoog: een klim van 19 kilometer met stukken van 7 tot 9% Het is poot-aan spelen want we lassen regelmatig een pauze in. Het valt op dat er steeds meer pelgrims onderweg zijn, hier ook veel fietsers. Theo fietst onderweg een tijdje op met een Australiër, en we zien ook een echtpaar terug, dat we daags tevoren ontmoet hebben in St. Jean Pied-de-Port. Kortom, het is druk op de col. We worden trouwens ook regelmatig ingehaald door auto's met caravans en het valt ons op dat dat allemaal Nederlanders zijn. Halverwege de col maken we “klimfoto's”. We moeten toch even bewijzen dat we die pukkel echt opgefietst zijn!? We komen nog twee motoragenten (of ambulanciers?) tegen en even later weer twee. Kennelijk is er een ongeluk gebeurd. We fietsen dus de beroemde pas van Roncevalles op richting het Puento de Ibaneta: het hoogste punt van de col: 1053 meter. De pas van Roncevalles is bekend geworden in de geschiedenisboeken: Karel de Grote had net een grote overwinning behaald op de Moren in Spanje en was op de terugtocht naar zijn Frankische Rijk. Zijn neef Roeland, een van zijn dapperste ridders, trok met zijn legeronderdeel als laatste door de pas en werd door de Moren in een hinderlaag gelokt en in de pan gehakt. Karel de Grote kwam met zijn leger te laat voor hulp... En door díe historische pas fietsen wij nu... Het zwaard van Roeland heette trouwens Durendal en hebben we gezien in Rocamadour...

Op de top van de Ibaneta-pas (de pas van Roncevalles dus) maken we foto's bij het bord “1057 meter” en ook bij een grote granieten steen met een tekst er op. Het uitzicht is geweldig ! Wat een gat, waar we net uit geklommen zijn ! Overigens kruist hier het voetpad baar Santiago onze fietsweg. De route staat hier aangegeven. Het voetpad loopt hier een beetje parallel met de fietsweg.

Nadat we de top vereeuwigd hebben volgt een lange afdaling naar het beroemde Roncesvalles. We verwachten een druk pelgrimsdorp met veel bedrijvigheid. Niets is minder waar: Nadat we foto's gemaakt hebben van het toegangsbord zien we dat het een klein gehucht is. Een klooster, inmiddels (duur) hotel, en het pelgrimshuis. Verder nog twee restaurants. Omdat we onderweg geen winkels zijn tegengekomen, besluiten we een spaghetti te eten met een kouwe cola. Jo ontdekt dat ze in Spanje niet “hallo” zeggen maar “holla” en bestelt meteen 3 calo's.

We treffen weer het echtpaar uit St. Jean Pied-de-Port. Zij vertelden ons, dat er in de pas achter ons een ernstog ongeluk gebeurd wsas met een motorrijder. Vandaar die ambulanciers, die ij tegenkwamen. We kletsen verder nog met een hospitalier: iemand die overnachtingen coördineert voor pelgrims. Hij praat ons wat teveel en te lang en proberen van hem af te komen. Daardoor vergeten we een stempel te vragen van Roncesvalles. Jammer!

We vertrekken weer: Roncesvalles wordt in de routeboekjes beschreven als dé etappeplaats die je moet aandoen. Ons viel het plaatsje erg tegen. Iets verderop staat een indrukwekkend natuurstenen pelgrimskruis langs de weg. Jo fietst er helaas langs en ziet het niet, anders had hij er zeker een foto van gemaakt. Het kruis staat nl ook in het routeboekje. We gaan verder via Biskarreta en Gerendiain naar Erro. Het is af en toe flink klimmen. We dachten er even van verlost te zijn, maar niets is minder waar! In Erro moeten we kiezen tussen de route om Plamplona heen naar Puente da Reina of de route naar en dwars door Pamplona naar Puente da Reina. Voor de Basken is het trouwens Uneta, en de naamgeving ligt gevoelig, zo hebben we begrepen. We rusten even op het hoogste punt en Theo kletst even met twee Engelse dames: een moeder en dochter. Zij zijn voor de tweede dag onderweg en zijn ook vertrokken in St. Jean Pied-de-Port. Jo probeert contact te leggen met enkele mensen uit Liempde, die ook naar Santiago wandelen en die nu in Pamplona zouden moeten zijn. Hij wil ze graag ontmoeten. Het contact verloopt moeizaam. We krijgen ze niet te pakken. Verder gaat het naar Agorreta en Zubiri: een heerlijke afdaling. Daarna Larrasoana, Zuriain en daarna Zabaldica, een prachtig stadje. We rusten even bij een plek, waar een prachtige brug gebouwd is en waar het water in de rivier zich met enkele watervallen naar beneden stort. Foto's gemaakt en daarna over de historische brug naar Arre en Vilave en daarna komen we in Pamplona. Daar maken we even plan-de-campagne: Jo probeert de Liempdenaren nog eens te bereiken en denkt begrepen te hebben dat ze bij de kathedraal zijn. Wij fietsen in de hectiek van het verkeer van Pamplona – een prachtige stad overigens – over de brug naar de kathedraal. Midden in de stad de weg gevraagd en eindelijk komen we bij de kathedraal. Deze is helemaal ingepakt: hij wordt gerestaureerd. Geen wandelaars uit Liempde.

Een signorina ziet ons staan en vraagt of we de stempel willen. Uiteraard! De kathedraal gaat pas om 7 uur open. Daar wachten we op. Klokslag 7 uur is de kerk open en we bekijken die van binnen. Mooie kerk, maar erg donker. We melden ons bij de koster, maar die kan niet in de sacistie. We wachten wel zo'n 20 minuten en we hebben eigenlijk haast: we hebben nog geen onderdak en denken nog minstens een uur te moeten fietsen. Eindelijk krijgen we de stempel en vertrekken we bij de kathedraal. Nog steeds geen mensen uit Liempde. We willen de hoofdweg afdalen totdat we plotseling staande worden gehouden door een Duitser, die ons er op wijst dat we naar boven moeten: daar is een pelgrimshuis en nog plaats zat! Dat klinkt ons als muziek in de oren en wij fietsen weer dat stuk omhoog: en jawel hoor: een grote schelp geeft aan waar we moeten zijn. Aangemeld, paspoortnummers genoteerd, weer een stempel gekregen. Kosten van de overnachting: 6 euro per persoon! Daarna de fietsen leeg maken. Bepakking naar binnen, fietsen naar binnen en naar de slaapzaal. We weten werkelijk niet wat we zien! Het is een oude kerk, die verbouwd is tot pelgrimshuis, waar 112 pergrims kunnen slapen! Lange gangen met stapelbedden. Je slaapt dus tussen de vreemden. We kiezen drie bedden uit, waar we op de bovenverdieping slapen. Dat zal met een gesnurk en geronk worden vannacht... In het pelgrimshuis is aan alles gedacht: douches, wc's, wasruimten, wasmachines, droogruimtes en zelfs een internetruimte! Daarna douchen, omkleden en eten in de stad: dit keer tortelini. Het kan niet altijd pizza zijn...

Het is een warme avond: het is nog 24 graden als we naar ons pelgrimshuis teruggaan. Maar intussen is de hemel dichtgetrokken en heeft het even stevig geregend. Als het morgen maar droog is...

De feiten van de dag:

Afgelegde afstand: 77 km.
Feitelijke fietstijd: 6 uur en 11 min.
Gemiddeld per uur: 12,5 km./uur
Totale afstand: 1.988 km.
Totale fietstijd: 133,6 uur
Weer: hele dag droog met heel veel zon, 17-32 graden, een zuid-westelijke bries (pittig door valwinden maar lekker verfrissend)

Pijoth ustedes saludos de Pamplona (Uneta)! Wellicht a manana!

Met een fietselijke groet,

Pijoth