Dag 31: Ontmoeting met het Cruz de Ferro

In Astorga worden we wakker in het pelgrimshuis, dat gevestigd is in een heel oud historisch gebouw. Wat hebben ze het hier perfect voor elkaar! Prachtige slaapzalen, goede stalling voor fietsen, een prima keuken om iets kaar te maken, goede douches en toiletten en zelfs een tuin en een buitenbalkon, met prachtig uitzicht over de stad. Ook kan de moderne pelgrim hier zijn wasje doen en alles drogen. Als we wakker zijn, zijn de meeste pelgrims al weer vertrokken. De pelgrims te voet zijn meestal op tijd vertrokken om 's middags ook weer op tijd onderdak te zoeken.
We hebben daardoor alle ruimte om onze tassen rustig in te pakken en klaar te maken voor vertrek. We halen onze fietsen uit de stalling en bepakken onze fietsen met de bagage. Dat is een fluitje van een cent, we worden er steeds handiger in.

Na een “adios” tegen de beheerder fietsen we weg. We gaan het centrum in en vinden een horecagelegenheid waar we een ontbijtje kunnen nuttigen. Een kop koffie met een croissant. We fietsen de stad uit en gaan via de Camino de Santiago weer op pad. Het pelgrimspad voor de voetgangers loopt langs onze weg en tientallen pelgrims zijn op pad gegaan. Met bosjes kom je ze tegen. Aan het begin van de dag lopen ze allemaal in file achter elkaar, omdat ze net hun refugio hebben verlaten. Wij fietsen naar El Ganzo en de weg loopt al behoorlijk op. Het landschap verandert voor ons. We verlaten de vlakke Meseta en komen weer in de heuvels terecht die al snel overgaan in bergen. Klimmen dus! We komen in Rabanal del Camino, een klein oorspronkelijk plaatsje, waar we "water tanken” en verder boodschappen doen in een winkeltje. De gebruikelijke zaken, vooral ook platanos (bananen) en yoghurtjes natuurlijk. We vervolgen onze weg naar Foncebadon en krijgen de eerste forse klim voor de kiezen. Het wordt menens, we gaan weer het hogere gebergte in. Onderweg komen we al grote groepen kinderen tegen, verschillende schoolklassen met begeleiding. Waarschijnlijk zijn ze bezig met hun schoolreisje... Echt... serieus! Onder politiebegeleiding! Na een forse klim, waar we van de fiets af moeten om uit te hijgen, dalen we af naar een oud gehuchtje, Mandarin, waar een groep pioniers weer probeert een soort rustplaats voor pelgrims in te richten. Je kunt er wat drinken en het ziet er allemaal nogal onderkomen uit. Daarna begint de finale klim naar het beroemde Cruz de Ferro, een rustpunt voor pelgrims. Het is een monument van bezinning, midden in de bergen, met een schitterend ingerichte rustplaats erbij. Het Cruz de ferro is een houte boomstam met daarop een ijzeren kruis. Rondom de boomstam is inmiddels een grote hoop met stenen ontstaan. De berg stenen groeit nog steeds, want elke pelgrim gooit er een steen bij. De moderne pelgrims nemen van thuis uit een steen mee met een tekst of wens of simpel de naam erop. Wij hebben een steen met `Pijoth` meegeneomen en drie steentjes met `Pierre`, `Jo` en `Theo` erop. We maken foto´s bij het kruis en leggen de stenen erbij. Dat valt nog niet mee want er komen steeds meer klassen met kinderen bij, die alemaal bij het kruis rondzwerven. Tentslotte gaan zij picknicken en hebben wij de tijd om onze foto´s te maken. Daarna genieten wij onze lunch op een picknickbank.

We fietsen verder naar Acebo, een kennelijke toeristenplaats, want door de smalle straatje wurgen grote touringcars zich naar boven. Het past maar net! In een horecagelegenheid nuttigen we een ijsje en tanken we weer water. De bidons zijn in de grote hitte zó leeg. We noteren een temperatuur van 34 graden! Bloedheet dus, zeker met klimmen. Na Acebo is het echter dalen, we worden verwend, want we krijgen een kilometers lange afdaling! Heeeeerlijk! We zien in de diepte de stad Ponferrada liggen, nu nog een nietige stip. Lekker die verkoelende wind en heerlijk uitrusten op de fiets. We maken van de mooie afdaling enkele mooie foto´s. Als we beneden zijn, vervolgen we onze weg en komen via Molinaseca terecht in de grote stad Ponferrada. Het is een grote drukke industriestad, met alleen een mooie kern. We fietsen de stad in, op zoek naar de basiliek en vinden die uiteindelijk. We gaan naar binnen en daar zijn wel mensen, maar geen mensen die ons een een stempel kunnen helpen. De kerk zelf is niet zo bijzonder.
We fietsen weer de stad in en zoeken het Officina de Turismo. Daar zit een vrolijke signorita, die zowaar Engels spreekt en dat nog leuk vindt ook! Zij geeft ons de stempel en we gaan er weer vandoor. We drinken op een terras op een hoek een lekkere koude cola en zien dat we daar gratis wifi hebben. Jo maakt hier gebruik van om snel wat foto´s op de weblog te zetten. De verindingen in de bezochte refugio´s zijn daarvoor te traag...

We fietsen weer verder en verlaten Ponferrada. Via Magaz de Columbrianos komen we terecht in Cacabelos. En nog steeds moeten we klimmen en dalen. Onze benen zijn zó moe... Het schiet maar niet op. In eerste instantie wilden we in Cacabelos in de refugio gaan liggen maar we besluiten nog een stad verder te gaan, Villafranca del Bierza. We komen aan het begin van de stad meteen het Santiagokerkje tegen en... de refugio. Het is een beetje een alternatieve houtje/touwtje tent, die een chaotische indruk maakt. Rondhangende pelgrims, een slechte ontvangst. Veel onduidelijkheid en onoverzichtelijkheid. We besluiten te blijven en betalen de 6 euro de man, krijgen de stempel en halen onze tassen van de fietsen. De fietsen moeten buiten blijven staan en er is nauwelijks plaats voor. We krijgen 3 bedden toegewezen in de dormitorio voor de dames. Ons maakt het niet uit en we hebben het eigenlijk niet eens in de gaten. Als we bijna geïnstalleerd zijn, komt een klagende Duitse dame ons aan de kop zeuren over het feit, dat er mannen in de kamer slapen en dat ze maar niet kan begrijpen, dat wij niet doorgefietst zijn, want 2 kiomenter verder ligt een andere refugio. We schepen haar af met de mededeling dat ze bij de beheerder moet zijn maar ze blijft maar aan de gang. Pierre en ik vinden het weer goed en zeggen gewoon niks meer en negeren haar. Jo was douchen en had er geen last van. We douchen en kleden ons om. Wat een verschil met de prachtige refugio´s die we in Paplona, Burgos en Astorga hebben leren kennen. WC´s en douches zonder deuren maar met gordijnen, kapotte wc´s en douches, Alles is rommelig en ongeorganiseerd.

We gaan dan ook het stadje in en eten op het terras van een restaurant een pelgrimsnmenu. Lekker, alleen het vlees (van Theo) was niet goed doorbakken, waardoor het net kauwgum was. Na het eten sjouwen we weer de weg naar boven. We duiken nog even achter de computer, Jo probeert nog foto´s te uploaden en Theo probeert het chatten via de website eens uit, dat lukt voor geen meter. We worden tenslotte naar bed gestuurd. Alles is daar al donker en als we het bed opzoeken blijken de vrouwen nog harder te snurken dan de mannen! Jo heeft dus conucurrentie! Welterusten!

De feiten van de dag:

Afgelegde afstand: 82 km.
Feitelijke fietstijd: 6 uur en 6 min.
Gemiddeld per uur: 13,4 km./uur
Totale afstand: 2.621 km.
Totale fietstijd: 177,1 uur
Weer: hele dag droog en zonnig, 20-34 graden, lichte zuid-westelijke bries

Pijoth ustedes saludos de Villafranca del Bierzo. Wellicht a manana!

Met een fietselijke groet

Pijoth