Dag 32: Weer drie toppen!

Dinsdag 1 juni.In Villafranca del Bierzo worden we in ons pelgrimsbedje wakker tussen de andere pelgrims. Tjonge wat een heriie! Er zitten enkele Duitsers in de buurt, die het hoogste leven hebben en die flink hard praten en lachen. Ze trekken zich niks aan van medepelgrims die nog even proberen wat te slapen. Irritant, maar we proberen toch nog tot 8 uur door te doezelen. Gelukkig is iedereen dan alweer vertrokken, zodat we alle tijd hebben om rustig in te pakken. We kleden ons aan en halen de fietsen. We bepakken de fietsen en met een `adios` knijpen we hem ertussenuit.
We fietsen weer de binnenstad in om er in de plaatselijke horecagelegenheid een kop koffie met een croissant te scoren. Dat lukt en die smaakt prima. Na afgerkend te hebben verlaten we Villafranca del Bierzo via de uitvalsweg en komen langs een mooie kerk. We besluiten hier een stempel te halen, maar alles is potdicht. We maken nog een foto van de kerk, en ook nog van de prachtige brug, die we over fietsen. Ook wordt de `skyline` van Villafranca nog op de foto gezet.

We weten dat het vandaag weer klimmen wordt en stijgen via Pereje en Trabadelo naar Ambasmestas, waar we bij de plaatselijk panateria 2 stokbroden scoren. De stijgende camino loopt hier een beetje om de drukke N-weg heen, soms er over heen en soms er langs. Dat betekent dat we vaak naar een dorpje moeten klimmen en daarna weer op die drukke weg terecht komen. Echt uitkijken dus! De laatste 6 kilometer was het echt afzien en moesten Pierre en Jo regelmatig van de fiets: stijgingen van 9 tot 10%!! Tegelijkertijd was ook een groep vrouwen uit Venetiè bezig met dezelfde beklimming. Theo maakt tijdens de beklimming met een van de vrouwen een praatje. Ze zijn echt uit Venetiè vertrokken. Ze zijn met zijn vijven en een van de vrouwen fietst steeds voorop. Op een gegeven moment haalt Theo een van de vrouwen in het zegt tegen haar in het Lottums `Ut vilt ok ni mej wah megje!`. Waarop de Italiaanse antwoordt: `Si, si`. Waarrempel, ze verstaat Lottums! Via Vega de Valcarce en Las Herrerias komen we via Las Lams terecht in Puerto Pedrafita, waar we een rustpauze inlassen. We laten ons het stokbrood, de vis uit blik, de ham, de kaas en de jam goed smaken en eten ook weer het bekende yoghurtje. We doen ook weer een dutje, zoals dat bij wat oudere mensen gebruikelijk is, en Theo stuurt Jantien een sms-je.

We fietsen weer verder en krijgen weer een flinke klim om de oren. We komen bij de eerste top van vandaag, de Alto de Cebreiro, 1310 meter. In eerste instantie willen Pierre en Jo het dorpje voorbij fietsen, maar Theo staat erop even volgens de route door het dorpje te fietsen. Het blijkt inderdaad een leuk bergdorpje te zijn, dat uitgegroeid is tot een kunstenaars- en toetistendorp. Leuke plaatjes geschoten en even genoten van de sfeer. Wekomen daar de `vrouwenbond` uit Venetiè ook weer tegen. Ze zitten op een terras te genieten van een frisdrankje. Petje af voor deze vrouwen hoor!

We verlaten Cebreiro en na Linares krijgen we alweer een vreselijke klim te verduren. Gelukkig niet zo lang. Deze eindigt op de Alto San Roque, onze tweede top van vadaag. Op 1270 meter hoogte staat hier een prachtig bronzen beeld van onze Sint Jacobus, Saint Jacques. We maken er prachtige foto´s en zetten ook enkele Spanjaarden, die met ons meeklimmen,op de foto. Leuke mensen ontmoet. We treffen er ook een Belgisch echtpaar, dat naar onze ervaringen informeert. Zij waren onder de indruk van onze tocht en Jo vertelt hen voluit over ons doen en laten.

En weer gaat het omhoog, naar Hospital en vervolgens naat onze derde topper van vandaag, de Alto do Poia (1335 meter). Een moordende klim,want we waren alweer behoorlijk afgedaald tot zo´n meter of 500...! Helemaal leeg komen we boven aan, samen met de Spanjaarden en eten er een Magnum Gold, een heerlijk ijsje. Nadat we een beetje bekomen zijn begint in Fonfria een fantastische afdaling! 12 kilometer lang en 7%!!! We kunnen bijna koffiedrinken op de fiets want we hoeven `geen poot uit te steken`. We komen vanzelf beneden. Kicken man!

Via Lamas komen we in Triacastela, waar we onderdak zoeken. Drie albergues zitten helemaal vol en we vragen bij hostals of er plaats is. Hostals zijn een soort hotels, maar dan zonder eetgelegenheid. Bij 3 hostals is ook geen plaats en bij de derde hebben we mogelijkheid om 1 persoon in het hostal te laten slapen en de andere 2 in een `bevriend` huis in de buurt. Aangezien we dit niks vinden en het bovendien best duur is, besluiten we om 10 kilometer door te fietsen. We komen via Renche in Samos terecht. Een erg leuk dorpje. Het pelgimshuis zit helaas ook vol. We komen dichter in de buurt van Santiago en dat betekent dat de drukte ook toeneemt. We vragen ons af wat dat in de zomer wel niet voor hectische toestanden kan opleveren. We komen terecht in een Alberge privata. De prijs valt erg mee en Jo slaapt in een slaapzaal met vreemden en Pîerre en Theo in een aparte kamer.

Lekker douchen en omkleden en onder in het restaurant een heerlijk pelgrimsmenu gegeten, drie gangen! Heerlijk en voor een spotprijsje. Daarna heb ik twee verslagen uitgewerkt, van gisteren en vandaag. Helaas hebben we hier ook geen internet. Jammer, want dat kunnen we jullie niet op de hoogte houden van onze laatste bevindingen.

Santiago komt in zicht. We vinden het nog steeds leuk maar merken wel dat we steeds vermoeider worden. We gaan graag op tijd naar bed! Nog zo'n 170 kilometer te gaan. Donderdag hopen we in Santiago aan te komen. Spannend!

De feiten van de dag:

Afgelegde afstand: 68 km.
Feitelijke fietstijd: 5 uur en 11 min.
Gemiddeld per uur: 13,1 km./uur
Totale afstand: 2.689 km.
Totale fietstijd: 183,9 uur
Weer: hele dag droog, 's ochtends zonnig, 's middags bewolkt, 16-24 graden, lichte zuid-westelijke bries

Pijoth ustedes saludos de Samos. Wellicht a manana!

Met een fietselijke groet

Pijoth