Dag 33: We naderen ons einddoel!

Woensdag 2 juni. In Samos was het bij Jo alweer vroeg dag, hij sliep immers op de slaapzaal, en de echte pelgrims staan nu eenmaal vroeg op. Pierre en Theo slapen op een aparte kamer en voor hen gaat de wekker pas echt om 7 uur. Samos is een leuk stadje. Het echte pelgrimshuis (dat dus vol was) is gehuisvest in een fantastisch oud historisch gebouw en ligt tegenover ons hostal. We pakken onze spullen weer in en sjouwen de bagage naar beneden. Daar is de bar en het restaurant leeg. Na even wachten komt er een signorita, die ons drie koppen Caffee con leche serveert met voor ieder twee sneetjes geroosterd brood met jam. Een goed begin van de dag zullen we maar zeggen.

Daarna krijgen we de sleutel van de garage en gaan de fietsen halen. Op de stoep bepakken we onze fietsen. We zeggen nog even “Adios” tegen de gastvrouw en vertrekken. Meteen al in de pedalen want het gaat weer omhoog. We weten dat we vandaag ook weer niet zo'n makkelijke tocht gaan krijgen, dus we gaan er maar weer tegenaan. Nog even en we zijn bij ons einddoel: Santiago de Compostela. Wat is het eigenlijk toch nog snel gegaan. We herinneren ons nog goed ons vertrek uit Saint Jean Pied-de-Port in Frankrijk... De afgelopen 5 weken zijn omgevlogen...!

Vanuit Samos gaat het naat Frollais en het is dalen en klimmen. Het blijft maar aan de gang. Onze afgetrainde spieren kunnen het echter wel aan hoor. 's Morgens komen we zoals gebruikelijk weer vele pelgrims tegen, die te voet vertrokken zijn. In het begin zitten ze nog dicht bij elkaar en is het gewoon druk op de Camino. Jo begroet bijna elke pergrim met een “holla” of met “Buen Camino”, wat “Goede reis” betekent. Maar vaak vergist hij zich ook en wenst hij de pelgrims “Buen Camion”, en dat betekent zoiets als “Goede vrachtwagen”... Wat die pelgrims wel niet van Jo moeten denken, zullen we ons maar niet afvragen...
We komen in Sarruia en Sarria ziet er precies zo uit als in ons routeboekje beschreven: hoge flats, drukke hoofdstraat en veel verkeer. Tot overmaat van ramp zijn ze ook nog eens aan de weg aan het werken in het centrrum. Sarria is niet veel moois vinden we. Het duurt even voor we de goede uitvalsweg hebben gevonden, maar via Belante komen we in Paradela terecht. Een klein dorpje in het heuvellandschap. Want daar lijkt het een beetje op hier, het heuvelland van Zuid-Limburg. Een erg mooi landschap en mooi groen. We komen hier trouwens een echtpaar tegen, dat op eg is naar Santiago met een ezel! We komen ze in de afdaling tegen dus we hebben er geen foto van. Daarna is het lekker afdalen naar de rivier de Rio Loio. We passeren de rivier 2 keer over 2 bruggen dus en dalen verder af naar het stuwmeer van Pontemarin, Embalse de Belesar. Daar ligt een prachtige brug, waar we denken van bovenaf op te kijken, maar dat is niet zo. We fietsen er zelf overheen. De foto in het routeboekje heeft ons misleid.

We fietsen langs Portomarin en zien van de stad zelf niet zo veel. Daarna krijgen we een klim voor de kezen van 12 kilometer, jawel, twaalf kilometer! Onmenselijk toch! We beginnen er aan en nemen ons voor pas daarna de lunch te gebruiken. Eerst afzien en lijden en daarna onszelf belonen met iets lekkers... Het gaat met stukken fors omhoog: 10%. Af en toen is het een beetje vlak maar steeds weer gaat het flink naar boven. Ploeterend en aftellend op onze kilometertellers leggen we de 12 kilometer stijgen af. Wat een afzien zeg! Tijdens deze lange klim komen we toch weer een ezel tegen met een pelgrim uiteraard. Hij want van Santiago naar Cadiz. Pierre is onder de indruk, begroet de man en wordt uiteraard op de foto gezet. "Moet ik nu mijn handen wassen", "Nee jong", we zijn allemaal pelgrims...
We zijn trots als we eindelijk de top bereikt hebben via Gonzar en Ligonde. Daar komen we een prachtig oud stenen kruis tegen, dat ook in ons routeboekje stat. We maken er foto's van en fietsen weer verder. Daarna komen we op een punt waar we eindelijk de drukke N-547 kunnen verlaten en de route verder leidt over smallere wegen. Maar eerst is het pauzeren: lekker eten, stokbrood, paté, ham, kaas, een drankje en een yoghurtje en... een dutje. Jo languit op een tafel en Theo en Pierre leggen het hoofd even op de armen. Heerlijk!

Wat valt het dan tegen als we weer verder moeten ploeteren. Het landschap wordt echter wat vriendelijker en de wegen wat smaller en gelukkig met een goed wegdek. Vandaag minder problemen met de zadelpijn. Dat ligt vooral ook aan de kwaliteit van het wegdek. We klimmen en dalen naar het plaatsje Palas de Rei. Daar treffen we een sfeervol markplein met een overdekte markthal. Onze fietsen in de schaduw en wij een lekkere, grande, kouwe cola met ijs. Binnen halen we een stempel voor onze credential, want we hebben gelezen dat het belangrijk is om ook enkele stempels van de laatste 100 kilometers te hebben in de lijst. We krijgen een joekel van een stempel, die twee plaatsen bezet in onze pelgrimspas.

We gaan voor het laatste deel van vandaag, we fietsen via Orosa en Leboreiro naar Melide, een stadje dat zo'n 50 kilometer voor Santiago ligt. Tenminste als je de snelste hoofdweg neemt. Wij volgen de route van ons boekje en schatten de afstand nog op zo'n 60 tot 65 kilometer. Morgen komen we dus in Santiago!!!

In Melide zit het ons weer niet mee wat betreft het zoeken van een slaapplaats. We vragen naar albergues en vinden er wel een, nadat Jo een verkeerde kant opgefietst is. Gelukkig vinden we elkaar gauw genoeg terug. De ene albergue is gesloten, de volgende is “complet” en in een hostal is alles vol, op een kamer voor een persoon na. We worden naar een ander deel van de stad gestuurd en daar treffen we weer een hostal, Ze hebben 2 kamers voor ons voor 60 euro. Dat vinden we te duur en de bazin stuurt ons door een albergue provisorio, een tijdelijk ingerichte albergue. We hebben al lang door dat we dichter bij Santiago komen want het wemelt hier van de pelgrims. We komen bij die albergue provisorio aan en we geloven onze ogen niet: een evenementenhal, waarin ze een of ander feest aan het voorbereiden zijn (Iets Rozenfestival-achtigs), is voor een deel ingericht als pelgrimsalbergue. Een hoek van de enorme evenementenhal (anderhalf voetbalveld groot) is compleet ingericht voor pelgrims: dormitorio (slaapzalen), douches, toiletten, wasdroogplaatsen en fietsenstsallingen. Ongelooflijk. We betalen het gigantische bedrag van 5 euro per persoon voor de overnachting en gaan lekker uitpakken, douchen en omkleden. Vervolgens gaan we weer te voet naar de stad en eten bij een restaurantje een pelgrimsmenu, weer voortreffelijk.

Jo ontdekt in de buurt een internetcafé en gaat de 2 verhalen van gisteren en eergisteren met de foto's uploaden. Eindeijk hebben we weer een internetmogelijkheid. Dat is in Spanje in die Refugio's iets minder makkelijk dan in Frankrijk in de hotelletjes. Theo en Pierre gaan terug naar de evenementenhal en zijn blij, dat we nog binnen kunnen. Het is half 11 en om 10 uur sluiten ze eigenlijk. We beloven Jo dat hij via een speciale ingang door ons binnengelaten kan worden. Theo gaat vervolgens het verslag van vandaag tikken in een van de eetzaal van de albergue provisorio. Zo dat was het weer voor vandaag. Ik ga lekker naar bed. Morgen gezond weer op, want dan gaan we naar Santiago de Compostela!

De feiten van de dag:

Afgelegde afstand: 80 km.
Feitelijke fietstijd: 6 uur en 8 min.
Gemiddeld per uur: 13,0 km./uur
Totale afstand: 2.769 km.
Totale fietstijd: 188,4 uur
Weer: hele dag droog, 's ochtends wegtrekkende bewolking daarna hele dag zon, 15-30 graden, nagenoeg windstil

Pijoth ustedes saludos de Melide. Wellicht a manana!

Met een fietselijke groet

Pijoth