Dag 35: Het Compostelaat

Vijdag 4 juni.
Wat hebben we geslapen, midden in Santiago de Copmpostela! Om 9 uur zijn we pas opgestaan! We zijn een uur daarvoor wel gestoord door een dame, die op de kamer boven ons logeert, en die wel 30 keer met naaldhakken de kamer doorliep. Ook buiten is het al druk. Santiago is een bedrijvige stad en er worden allerlei kraampjes opgebouwd in de straat. Het is mooi om dit van boven te bekijken vanaf het balkon.

We staan op, kleden ons aan en hoeven deze keer niet in te pakken. Wel lekker hoor... Daarna zijn we naar beneden gegaan en hebben een eenvoudig ontbijtje gehad: geroosterd brood met jam en een café con leche. Ze zijn in Spanje al net zo creatief als in Frankrijk voor wat betreft het ontbijt... We besluiten geen tweede kop koffie te nemen, want we weten niet goed hoe we de tijd moeten inschatten. Dat is maar goed ook want uiteindelijk blijken we de tijd heel hard nodig te hebben. Onze eerst tocht leidt opnieuw naar het Officina de turismo, waar we willen navragen hoe laat de pelgrimsmis begint, of we daar met de korte broek naar binnen mogen en met name, hoe we de treinreis moeten regelen. We komen daar aan. De mis is om 10 uur, 12 uur en om 6 uur. De korte broek mag en we besluiten om 12 uur de pelgrimsmis te bezoeken. De treinreis is een ander verhaal. De signorita maakt ons duidelijk dat dat niet zo makkelijk is en dat zij daar geen informatie over kan geven. Het traject loopt van Santiago naar Orense (of Ourense) naar Irun (Spanje) en Hendaye(Frankrijk). Hendaye ligt aan de Franse grens en is dus al Frans. Ze adviseert ons naar het station te gaan. We nemen ons voor om dat vanmiddag te doen.

Eerst gaan we met ons credential (pelgrimspas) het officiële Compostelaat (Pelgrimsbewijs) ophalen bij het pelgrimsbureau. Tot onze stomme verbazing staat daar een rij van wel 50 tot 60 meter lang. Wel 300 pelgrims staan er in de rij om hun Compostelaat op te halen! Onvoorstelbaar! En die rij staat daar dus de hele dag! We sluiten aan en kijken af e toe al een benauwd op de klok, want zullen we de pelgrimsmis wel halen? Het schiet echter redelijk op en na zo'n drie kwartier zijn we al binnen en moeten we nog de trap op, die ook helemaal vol staat met wachtende pelgrims. Dus na ruim een uur zijn we op de eerste verdieping en lopen de kamer binnen waar de Compostelaten worden uitgereikt. We maken vooraf nog een foto bij een afbeelding van Sint Jacob. Een voor een moeten we “op het matje komen”. Er worden vragen gesteld: waar kom je vandaan? Waar ben je vertrokken? Heb je genoten van de reis? Ben je met de fiets of te voet? De signorita is onder de indruk als ze hoort dat we helemaal vanuit Nederland zijn komen fietsen. We moeten allemaal een formulier invullen, waarop we onze naam, adres en woonplaats, de vertrekplaats en onze motieven moeten aangeven, waarom we de reis gemaakt hebben. Zorgvuldig plaatsen we ook een kruisje bij “Religios”, want anders krijgen we het Compostelaat niet. En natuurlijk is er ook wel een religieuze component in onze motieven om de reis te maken. We krijgen ons Compostelaat en de officiële laatste stempel op onze pelgrimspas. We verlaten en gebouw maar niet nadat een medepelgrim ons samen op de foto heeft gezet met onze Compostelaten.

Als een haas gaan we naar onze kamer en maken ons klaar voor de mis. Snel lopen we naar de kathedraal die al flink aan het vollopen is. Wat ee drukte! De kathedraal zit stampvol. We hebben ergens gelezen, dat pelrgrims die hij Creddential kunnen tonen, een speciale plaats vooraan krijgen, maar daar klopt dus niets van! We worden naar achteren in de kerk geloodst, en kunnen de mis volgen van achter uit de kathedraal. Een zuster staat prachtig te zingen. Echt heel mooi en zuiver. Verder is het een saaie dienst. Veel lange gebeden. Een aantal gebeden herken je vanuit het Nederlands, want in pricipe is het natuurlijk dezelfde liturgische viering. Zo herken je bijvoorbeeld heel duidelijk het Agnus Dei. Een leuk moment in de viering was de verwelkoming van de pelgrims: in het Spanns, in het Engels, in het Duits, in het Italiaans en nog meerdere talen, maar niet in het Nederlands. Wel horen we dat de pelefgrinos Hollanda welkom geheten worden.

Het mooiste moment van de viering was natuurlijk het moment, waarop het wierooksvat heen en weer werd gezwaaid. Ja Jan en Riet (pap en mam), het was prachtig om te zien hoe het immense wierooksvat aan een zwaar touw door zes mannen via een katrol aan het zwaaien gebracht werd. Precies zoals jullie het thuis aan mij verteld hebben. Met een enorme slingerende beweging zwaaide het wierooksvat door de zijbeuken van de kerk op, wel 20 meter hoog. Schitterend om te zien! Intussen werd er mooie muziek bij gespeeld op het imposante orgel van de kathedraal en zong de zuster van het begin ook weer. De hele kerk zong mee. Intussen werd de kathedraal natuurlijk gevuld met de wierooksgeur en boze tongen beweren weleens, dat het zwaaien van het grote wierooksvat vroeger de bedoeling had om de onwelriekende geuren van de pelgrims wat te verdoezelen... Met een enorme zwaai werd het wierooksvat tot stilstand gebradcht. Overigens hadden wij eigenlijk gedsacht dat het wierooksvat groter zou zijn. We hadden het thuis al op een filmpje gezien. We zagen achter dit vat nog een tweede, veel groter wierooksvat hangen. We denken dat dat het oorspronkelijke vat was. Het was een heel indrukwekkend moment om mee te maken!

Na de mis hebben we de kathedraal nog even bekeken, maar we werden zo'n beetje naar buiten “geveegd” want buiten stonden al nieuwe pelgrims klaar voor de volgende viering.

We wandelen nog even over het plein en zoeken een terras op waar we wat eenvoudigs gegetren hebben. Een kleine lunch.

Na de lunch zijn we naar het station gewandeld: een 20 minuten lopen. Daar hebben we geïnformeerd naar de treinreis. We kregen het idee dat dit toch niet zo heel eenvoudig is. Het traject loopt van Santiago naar Ourense (of Orense) en vervolgens via León naar Palecia en Vitioria en tot slot naar Irun, waar we in Hendaye (Frankrijk) de Franse trein kunnen pakken. We komen er ook achter dat de landstreek waar Santiago in ligt, tweetalig gebied is. Het is Galicië en naast Spaans wordt er ook Gallisisch gesproken. We krijgen ook te horen dat op de treinen het aantal plaatsen voor fietsen soms beperkt is. We zien het wel. We kunnen pas een kaartje open tot Ourense en doen dat ook. Verder is het steeds overstappen en daar een nieuw kaartje kopen. We kunnen dus niet een kaartje kopen voor het hele traject.

We lopen terug naar de stad en eten onderweg een ijsje. We gaan terug naar de kamer en besluiten daar een dutje te doen. Het is tenslotte een rustdag vandaag. En dan merken we eigenlijk pas hoe moe we zijn... Een dik uur slapen we alle drie als een blok. Heerlijk! We zullen het nodig hebben, want morgen gaan we naar Finisterra...

Nadat we ons dutje hebben gedaan, nemen we het besluit om nog een keer de stad in te gaan. We zijn bang dat straks de kathedraal dicht is. We willen er graag nog bovenop om de stad van boven te zien. Ons belsuit blijkt juist, want als we ons willen aanmelden om boven op de kathedraal te gaan, blijkt dat het een geleide rondleiding is, die vandaag en morgen al volgeboekt is. We maken dus een reservering voor dinsdag, als we terugzijn van Finisterra. Daarna wandelen we nog wat over het plein, willen een rondrit maken met de toeristische trein, maar ook die is vol. We besluiten om ook dat dinsdag te doen. We wandelen daarna verder langs alle kraampjes van het Festival Medieval, dat inmiddels in volle gang is. Het is een gezellig markt, waar de mensen achter de kramen allemaal in Middeleeuwse kledij rondlopen. Ook staan er veel levende standbeelden, o.a. Een St. Jacques en een H. Jezus. Ook wemelt het in de stad van muzikanten, die bij terrassen en op pleinen muziek maken: violisten, fluitspelers en een prachtig middeleeuws orkestgezelschap trekt door de straten. Mooi om te zien. Een leuke sfeer. Op andere plaatsen zijn ze inktvis aan het koken en snijden, grote speenvarkens en stukken rundvlees liggen op de barbecue. Het is erg druk en de sfeer in de stad is erg “Spaans”. Het café "Jezus" hebben we bij onze wandeling door de stad nog niet gevonden, Jan (pap)... We zullen dinsdag nog eens kijken.

Daarna kopen we een grote fles koude cola en gaat Theo de verslagen van donderdag en vrijdag maken, Jo gaat foto's uploaden bij de benedenburen en Pierre gaat de route naar Finisterra voorbereiden.

Daarna gaan we rond 9 uur weer de stad in om wat te eten en drinken we nog een glaasje op onze aanwezigheid in Santiago. Vervolgens zijn we redelijk op tijd naar de kamer terug gegaan, want morgen moeten we weer de fiets op, op weg naar Finisterra !


De feiten van de dag:

Afgelegde afstand: 0 km. (doel bereikt: rustdag)
Feitelijke fietstijd: 0 uur en 0 min.
Gemiddeld per uur: 14,3 km./uur
Totale afstand: 2.837 km.
Totale fietstijd: 193,4 uur
Weer: hele dag droog, 's morgens bewolkt en 's middags veel zon, 17-26 graden,nagenoeg windstil

Pijoth ustedes saludos de SANTIAGO DE COMPOSTELA. Wellicht a manana!

Met een fietselijke groet

Pijoth